Przymus i krzyż

Dziwnie pomyśleć, że Praga to teraz mój dom i że w tych dniach wróciłem z Polski. Przyjazd tutaj to powrót do domu – dziwne. Dane mi było cieszyć się spotkaniem z rodziną, kolejnym ślubem pary z DA, a także pierwszymi ślubami wychowanka z naszego duszpasterstwa. Na koniec: prawie cały festiwal w Jarosławiu, o którym może coś jeszcze napiszę. Z Jarosławiem żegnałem się w sobotę. W pełnym słońcu (och, jakże lubię te upały zwykle towarzyszące festiwalowi!) przechadzałem się boso po ogrodzie u Panny Marii, dumając nad dzisiejszym kazaniem. A oto notatki spisane już po wygłoszeniu.

Odtąd zaczął Jezus wskazywać swoim uczniom na to, że musi udać się do Jerozolimy i wiele wycierpieć od starszych i arcykapłanów oraz uczonych w Piśmie…

Dlaczego Bóg musi? Kto Go przymusza?

Przykład z życia (przyznaję, że mocno odległy): rodzice muszą się zrywać w nocy do małego dziecka. Nawet jeśli go nazwą małym terrorystą, to przecież zmusza ich miłość, nic innego. Ich poświęcenie to dalszy ciąg dawania życia dziecku.

Bóg potrafi tylko kochać, dobro chce się udzielać. Dobro w świecie zarażonym przez grzech zostaje odrzucone i sponiewierane. Szeroko rozpostarte ramiona zostają przybite do krzyża. Pozorna klęska i unieruchomienie. A jednak: przyciągnę wszystkich do siebie.

Chrystus nie jest ofiarą zbiegów okoliczności. On daje siebie. Ważna zasada: jest tym, czego naucza (warto poświęcić osobne rozważanie tej zasadzie, z przykładami).

Co to znaczy: nieść krzyż za Jezusem, wybrać stratę życia zamiast zysku? Kolejna zasada interpretacji: kluczowe pojęcia są bogate, nie da się naraz opowiedzieć o wszystkich aspektach. Wybór krzyża zamiast chwały, klęski zamiast zwycięstwa: nie dla zasady, ale po to, żeby cierpieć z poniżonymi zamiast znaleźć się w gronie oprawców. Krzyż niesiony z Jezusem, a więc jako droga do zwycięstwa.