Przodkowie naszej wiary

Jednak czytając teksty Mszału, które Kościół przygotował na dzień wspomnienia świętych Joachima i Anny, można dostrzec, że proponują one nieco inną perspektywę rozważań o świętości. Treść trzech własnych modlitw i dwóch antyfon mówi dużo o pochodzeniu, o przekazywaniu dziedzictwa przodków i o błogosławieństwie. Rodzice Maryi Panny są nie tylko przodkami Jezusa z Nazaretu. Są protoplastami całego Jego Ciała – Kościoła.

W kolekcie modlimy się do Boga „naszych ojców”. Choć odnajdywanie korzeni jest obecnie bardzo modne, to jednak wciąż dla wielu z nas lista znanych nam przodków kończy się w najlepszym razie na pradziadkach. Liturgia zaprasza nas do większego rozmachu. Wybrany przez Boga naród już jest naszym drzewem genealogicznym. Już w Starym Testamencie mamy nasze korzenie. Nie chodzi o to, by teraz w każdej rodzinie wyszukiwać żydowskich protoplastów. Chodzi bowiem o przodków naszej wiary. Bóg obiecał im zbawienie. A oni, począwszy od Abrahama uwierzyli, że Bóg nie rzuca słów na wiatr. O to właśnie prosimy w tej zbierającej nasze własne modlitwy oracji: chcemy „osiągnąć zbawienie obiecane” wybranemu ludowi. Wstawiennictwo Anny i Joachima, dziedziców Izraela, wybranych na rodziców Bożej Matki, jest dla nas w tej prośbie bardzo pomocne.

Modlitwa nad darami we właściwy sobie sposób koncentruje się w swej treści na przygotowanych do ofiarowania darach chleba i wina. Jednakże oprócz prośby o przyjęcie darów, jest w niej jeszcze błaganie o uczestnictwo w błogosławieństwie. Chodzi o konkretne błogosławieństwo obiecane Abrahamowi i jego potomstwu. W pierwszych słowach skierowanych w Księdze Rodzaju do Abrama (rozdz. 12), Bóg mówi bardzo dużo o błogosławieństwie. Będzie nim przede wszystkim wielki naród, który Pan wyprowadzi z Abrama. W Liście do Rzymian św. Paweł wytłumaczył, co znaczy mieć udział w tym błogosławieństwie. Otrzymujemy je przez wiarę. Przez nią stajemy się potomstwem Abrahama, stajemy się błogosławieństwem. Obydwie antyfony Mszy o świętych Joachimie i Annie nawiązują do tematu błogosławieństwa i ukazują ich jako spadkobierców obietnicy złożonej Abrahamowi. I znów modlitwa tych dwojga żydowskich małżonków, którzy dochowali wiary przodków, może nas wspomóc w prośbie o wzrost naszej wiary.

Pozostaje jeszcze modlitwa po komunii. W centrum jej treści znajduje się Jednorodzony Syn Boży, który stał się człowiekiem – Jezusem z Nazaretu. To On jest wypełnieniem wszystkich Bożych obietnic (por. 2 Kor 1, 20). On jako prawdziwy człowiek ma swoje korzenie, nie pojawił się na ziemi znikąd. Jest przecież według ciała potomkiem Dawida, synem Abrahama, Izaaka i Jakuba, dzieckiem obietnicy, i w końcu jak każdy Żyd – jest Wybrany. Dzień Rodziców Maryi Panny przypomina nam również jak bardzo prawdziwe jest człowieczeństwo Jezusa Chrystusa. W tej modlitwie prosimy o uświęcenie przybranych dzieci Bożych, którymi sami jesteśmy.

Wspominanie przez Kościół przodków Jezusa sugeruje nam znaczenie naszej osobistej przeszłości, naszych korzeni. Oprócz pochodzenia krwi, jesteśmy jednak także potomkami wiary. W tym wymiarze nasze korzenie sięgają Abrahama. Od niego zaczyna się drzewo genealogiczne rodzące przez wieki kolejnych uczestników obiecanego przez Boga błogosławieństwa. Do tej rodziny należeli przed nami święci Joachim i Anna, wybrani Rodzice Maryi – owocu bez skazy. Przez wiarę w Jej Bożego Syna udział w błogosławieństwie jest otwarty również dla nas.