Przedstawienie w świątyni

Poddaje się ludzkiemu sądowi, bez jakiegokolwiek protestu lub użycia swojej Boskiej mocy. Ostatecznie poddaje się śmierci. Ale właśnie dzięki temu Jego życie staje się dla nas wzorem i przykładem w pełni ludzkiego życia.

Dzisiejsze święto dotyczy odwiecznego żydowskiego religijnego gestu ofiarowania pierworodnego syna Bogu. Ten gest nabiera w przypadku Jezusa nowego sensu. O ile w Prawie był on związany z czcią należną Bogu, któremu trzeba oddawać to, co najlepsze, czego pierworodne zarówno dziecko, jak i zwierzę są symbolem, o tyle w przypadku Jezusa Ewangelista nazywa ten obrzęd nie ofiarowaniem, ale przedstawieniem.

Prawdziwa ofiara nastąpi później, na końcu życia, natomiast tutaj mamy raczej do czynienia z przygotowaniem albo raczej wybraniem do takiej ofiary i jednocześnie zapowiedzią wielkiej łaski, jakiej dostąpią wszystkie narody za pośrednictwem tego Dziecka. Jeżeliby ten obrzęd umieścić na planie Mszy świętej, to byłby on odpowiednikiem procesji i przygotowania darów ofiarnych.

Wypowiadane podczas tego rytuału słowa kapłana bardzo dobrze oddają sens samej sytuacji:

Błogosławiony jesteś, Panie, Boże wszechświata, bo dzięki Twojej hojności otrzymaliśmy chleb, który jest owocem ziemi i pracy rąk ludzkich; Tobie go przynosimy, aby stał się dla nas chlebem życia.

I chociaż zewnętrznie tego nie widać, jednak Symeon pod natchnieniem Ducha Świętego wypowiada taki sens całego obrzędu:

Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu i na znak, któremu sprzeciwiać się będą (Łk 2,34).

Włodzimierz Zatorski OSB

Fragment książki „Rozważania liturgiczne na każdy dzień”, t. 3, Tyniec 2010. Zapraszamy do zapoznania się z ofertą Wydawnictwa Benedyktynów Tyniec.