Propozycje doboru śpiewów na V Niedzielę zwykłą roku A

Jako dzieci światłości jesteśmy wezwani do dzielenia się swoim światłem z tymi, którzy pogrążeni są w mroki śmierci. Jezus do każdego z nas mówi: jesteś solą ziemi i światłem świata. Nie możemy się chować, jesteśmy wezwani by iść i nadawać dzisiejszemu światu smak i oświetlać drogę do Ojca.

Wejście: Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy hymn (Niepojęta Trójco, t. I, str. 165)
Śpiew ten nawiązuje do antyfony na wejście: „Przyjdźcie, uwielbiajmy Boga, * zegnijmy kolana przed Panem, który nas stworzył, * albowiem On jest naszym Bogiem.” Ps 95 (94), 6-7

Przygotowanie darów: Wierzymy w Ciebie Chryste (Exsultate Deo)
Jako dzieci światłości jesteśmy wezwani do dzielenia się swoim światłem z tymi, którzy pogrążeni są w mroki śmierci. Jezus do każdego z nas mówi: jesteś solą ziemi i światłem świata. Nie możemy się chować, jesteśmy wezwani by iść i nadawać dzisiejszemu światu smak i oświetlać drogę do Ojca.

Jezu Tyś jest Światłością mej duszy (Taize)
„Niech ciemność ma nie przemawia do mnie już”. W dzisiejszej Liturgii warto zadać sobie pytanie co gasi światło, które jest we mnie? Prośmy Jezusa – Światło, które nie zna zmierzchu, abyśmy potrafili świeci swoim światłem, aby wszyscy widzieli nasze uczynki i chwalili Ojca, który jest w niebie.

Komunia: Skosztujcie i zobaczcie (Siedl.) lub Panie pragnienia ludzkich serc (Siedl.)
Jezus napełnia tych, którzy są spragnieni i głodni. Nie bójmy się mówić o naszym głodzie, o naszych pragnieniach. On Sam wypełni pustkę naszego serca. Z radością przyjmujmy Jego Ciało, które jest naszą siłą w walce z ciemnościami tego świata.

Uwielbienie: Najwyższemu Panu chwała, alleluja (Exsultate Deo) lub Dzięki, o Panie składamy dzięki (Siedl.)
Bóg poprzez chrzest uczynił nas dziećmi światłości. Jego miłość nadała smak naszemu życiu. Wdzięczni mu za te dary możemy nieustannie wypowiadać słowo uwielbienia.

Wyjście: Głoś Imię Pana (Exsultate Deo)
Powołani przez Jezusa jesteśmy wezwani do bycia solą ziemi i światłem świata. Głośmy Jego Imię odważnie, nie chowajmy się pod korcem wstydu.

Rafał Maciejewski

Zobacz także

Tomasz Dekert

Tomasz Dekert na Liturgia.pl

Urodzony w 1979 r., doktor religioznawstwa UJ, wykładowca w Instytucie Kulturoznawstwa Akademii Ignatianum w Krakowie. Główne zainteresowania: literatura judaizmu intertestamentalnego, historia i teologia wczesnego chrześcijaństwa, chrześcijańska literatura apokryficzna, antropologia kulturowa (a zwłaszcza możliwości jej zastosowania do poprzednio wymienionych dziedzin), języki starożytne. Autor książki „Teoria rekapitulacji Ireneusza z Lyonu w świetle starożytnych koncepcji na temat Adama” (WAM, Kraków 2007) i artykułów m.in. w „Teofilu”, „Studia Laurentiana” i „Studia Religiologica”. Mąż, ojciec czterech córek i dwóch synów.