Proklamacja i streszczenie

Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga – i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko zaistniało dzięki Niemu. Bez Niego zaś nic nie zaistniało. To, co zaistniało, w Nim było życiem. A życie to było światłością dla ludzi. Światłość świeci w ciemności, lecz ciemność jej nie ogarnęła.
Pojawił się człowiek posłany przez Boga – miał na imię Jan. Przybył on, aby dać świadectwo: miał zaświadczyć o światłości, aby dzięki niemu wszyscy uwierzyli. On sam nie był światłością, lecz miał zaświadczyć o światłości.
Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy przychodzi na świat. Na świecie było Słowo, świat dzięki Niemu zaistniał, lecz świat Go nie rozpoznał. Przyszło do swojej własności, lecz swoi Go nie przyjęli. Tych zaś, którzy Je przyjęli, obdarzyło mocą, aby stali się dziećmi Bożymi. To są ci, którzy wierzą w Jego imię, którzy narodzili się nie z krwi ani pragnienia ciała, ani z woli mężczyzny, lecz z Boga. Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. Oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, którą jako Jednorodzony, pełen łaski i prawdy, ma od Ojca.
Jan daje o Nim świadectwo i głosi: „To Ten, o którym powiedziałem: Ten, który przychodzi po mnie, istniał już przede mną, ponieważ był wcześniej ode mnie.” Z Jego pełni otrzymaliśmy wszyscy łaskę zamiast łaski. Mojżesz bowiem przekazał Prawo, a łaska i prawda zaistniały przez Jezusa Chrystusa. Boga nikt nigdy nie widział; Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, On nam Go objawił. (J 1.1 – 18)

Każdy, kto pisze tekst, musi znać odpowiedzi na dwa pytania: do kogo się zwraca i o czym opowiada?

Ewangelia Jana nie jest przeznaczona dla kogoś, kto pierwszy raz słyszy chrześcijańskie orędzie. Ona jest pisana dla nas – dla chrześcijan! Jest nowiną dla tych, którzy przyjęli wieść o Jezusie Bożym pomazańcu, Bożym wysłanniku, którzy uwierzyli opowieści o Jego życiu, śmierci i zmartwychwstaniu. Jest skierowana do nas, którzy chcą prowadzić życie, jakie nazywamy chrześcijańskim – życie moralne, napełnione miłością Boga i bliźniego, życie pełne pamięci o Jezusie Mesjaszu.

Wyrazem świadomości drugiego pytania i odpowiedzi na nie jest streszczenie, którego dokonuje sam autor. Zwartość i precyzja takiego autoreferatu jest miarą spoistości całego dzieła. Prolog jest genialnym streszczeniem całego przesłania Janowej ewangelii.

Jest on proklamacją Synostwa Bożego Jezusa, uroczystym obwieszczeniem natury Mesjasza. Odpowiedzią na tę wieść jest wiara lub niewiara w boskość Jezusa Chrystusa. O tym i tylko o tym opowiada Jan Ewangelista.

Syn Boży objawia się jako ŚWIATŁOŚĆ i ŻYCIE. Każdy, kto w Niego wierzy, wchodzi w tę światłość i ma udział w tym życiu. Staje się dzieckiem Boga. Poza tą wiarą jest ciemność i śmierć.

Wyjątkowość wiary w Jezusa Syna Bożego w kręgu wszelkich ludzkich zawierzeń, ufności, wiar. Wiara, która daje życie, która rozświetla ciemność! Brzmi to tajemniczo, bo nie nawykliśmy myśleć o sobie poprzez dosłowność i symboliczność światła i życia. Ewangelia Jana jest wezwaniem do kontemplacji Jezusa za pomocą tych dwóch  znanych nam i bogatych doświadczeń – doświadczenia światła i doświadczenia życia. Jej tajemniczość jest najprostszym sformułowaniem tego wezwania, które coraz lepiej sie słyszy, gdy się za nim idzie.