Prefacja o św. Janie Chrzcicielu

Oficjalny polski przekład: Wysławiamy cuda, których dokonałeś w życiu Jana Chrzciciela, największego między narodzonymi z niewiasty. Jego wybrałeś i uświęciłeś, aby przygotował drogę Chrystusowi, On jeszcze w łonie matki rozradował się z przybycia Zbawiciela, a jego narodzenie wielu napełniło radością. Jako jedyny z proroków, wskazał Baranka, który gładzi grzechy świata. Jan ochrzcił w Jordanie Twojego Syna, który chrzest ustanawiając dał wodzie moc uświęcania. Aż do końca Jan świadczył o światłości, a przez swoje męczeństwo złożył Chrystusowi najpiękniejsze świadectwo.

Oryginał łaciński: „In cuius Praecursore beato Ioanne tuam magnificentiam collaudamus, quem inter natos mulierum honore praecipuo consecrasti. Qui cum nascendo multa gaudia praestitisset, et nondum editus exsultasset ad humanae salutis adventum, ipse solus omnium prophetarum Agnum redemptionis ostendit. Sed et sanctificandis etiam aquae fluentis ipsum baptismatis lavit auctorem, et meruit fuso sanguine supremum illi testimonium exhibere”.

Pochodzenie: Prefacja jest nowa, ułożona w ramach posoborowej reformy liturgii. Jej treścią jest opowiadanie historii życia i misji św. Jana Chrzciciela, poświadczonej w Ewangeliach. Niektóre konkretne frazy są zaczerpnięte z dawnych źródeł liturgicznych:

– tuam magnificentiam collaudamus – z Prefacji o św. Janie w Suplemencie św. Benedykta z Aniane do papieskiego Sakramentarza gregoriańskiego (ok. 810/815 r.) – Sp 1630;

– humanae salutis adventum, solus omnium prophetarum i sed et sanctificandis etiam aquae fluentis ipsum baptismatis lavit auctorem – wg Prefacji o św. Janie z Sakramentarza z Werony (= leoniańskiego, ok. 560/590 r.) – Ve 254.