Prefacja o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny

Oficjalny polski przekład: „Dzisiaj została wzięta do nieba Bogurodzica Dziewica. Ona pierwsza osiągnęła zbawienie i stała się wizerunkiem Kościoła w chwale, a dla pielgrzymującego ludu źródłem pociechy i znakiem nadziei. Nie chciałeś bowiem, aby skażenia w grobie doznała Dziewica, która wydała na świat Twojego Syna, Dawcę wszelkiego życia”.

Oryginał łaciński: „Quoniam Virgo Deipara hodie in caelos assumpta est, Ecclesiae tuae consummandae initium et imago, ac populo peregrinanti certae spei et solacii documentum; corruptionem enim sepulcri eam videre merito noluisti, quae Filium tuum, vitae omnis auctorem, ineffabiliter de se genuit incarnatum”.

Pochodzenie: Jest to nowa prefacja, ułożona w ramach posoborowej reformy liturgii, źródłem inspiracji jest fragment 8. rozdziału (mariologicznego) soborowej Konstytucji dogmatycznej o Kościele „Lumen gentium” – KK 68:

Przekład polski: „Tymczasem zaś Matka Jezusowa, jak w niebie doznaje już chwały co do ciała i duszy będąc obrazem i początkiem Kościoła mającego osiągnąć pełnię w przyszłym wieku, tak tu na ziemi, póki nie nadejdzie dzień Pański (por. 2 P 3,10), przyświeca Ludowi Bożemu pielgrzymującemu jako znak pewnej nadziei i pociechy”.

Tekst łaciński: „Interim autem Mater Iesu, quemadmodum in coelis corpore et anima iam glorificata, imago et initium est Ecclesiae in futuro saeculo consummandae, ita his in terris, quoadusque advenerit dies Domini (cf. 2Pt 3,10), tamquam signum certae spei et solatii peregrinanti Populo Dei praelucet”.