Prefacja o Chrzcie Pańskim

Oficjalny polski przekład:

Ty przez cudowne znaki nad wodami Jordanu objawiłeś nam tajemnicę chrztu nowego. Twój głos rozległ się z nieba, abyśmy uwierzyli, że Twoje Słowo zamieszkało wśród ludzi. Duch Święty, zstępując w postaci gołębicy, dał świadectwo, że Chrystus, Twój Sługa, został namaszczony i posłany, aby głosić dobrą nowinę ubogim.

Oryginał łaciński:

Qui miris signasti mysteriis novum in Iordane lavacrum, ut, per vocem de caelo delapsam, habitare Verbum tuum inter homines crederetur; et, per Spiritum in columbae specie descendentem, Christus Servus tuus oleo perungi laetitiae ac mitti ad evangelizandum pauperibus nosceretur.

Pochodzenie:

Jest to nowa prefacja, ułożona w ramach posoborowej reformy liturgii. Johnson i Ward wskazują na dwa pokrewne wobec siebie teksty (choć nie identyczne), które, ich zdaniem, posłużyły jako model, choć bez dosłownego wykorzystywania konkretnych fraz. Pierwszym tekstem jest Contestatio (galijski odpowiednik rzymskiej prefacji) na święto Epifanii z Missale Gothicum (Francja pn lub pn-wsch, ok. 690/710 r.), drugim prefacja na Epifanię z ambrozjańskiego Sakramentarza z Bergamo (IX w.). Sigla tych tekstów: Go 86 i Berg 199. Nie przytaczam tych tekstów, nie widzę takiej konieczności, sam zresztą wcale nie jestem przekonany, czy na pewno służyły one za model, ale skoro Johnson i Ward tak twierdzą, to może i tak było, w końcu znają się na tym.

n/a