Postscriptum do wpisu „szatańskiego”

Pierwszy zarzut to ten, że powoływanie się na książkę La Veya oznacza robienie jej reklamy. Prawdę powiedziawszy, trochę miałem taką obawę, stąd w moim wpisie dwukrotne stanowcze odradzenie sięgania do niej. Moje własne zajrzenie do tej książki było wyłącznie natury duszpasterskiej, tzn. było wstępem do przekonania właścicielki książki (osoby oddalonej od Kościoła i niepraktykującej), aby ją zniszczyła, co zresztą się stało. Chciałem mieć choćby minimalne pojęcie o tej publikacji, aby móc rzeczowo o niej dyskutować i wskazać na czym konkretnie polega jej szkodliwość. Słusznie lub nie, uznałem, że książka na tyle odsłania perfidię Złego i jego realny wpływ w różnych aspektach naszej rzeczywistości, że warto tym się podzielić na blogu. Nie uważam, aby cokolwiek w moim wpisie stanowiło zachętę do lektury albo mogło rozbudzić jakąś chorą ciekawość sprawami demonicznymi.

Drugi zarzut brzmiał mniej więcej tak: wyciąganie jakichś pozytywnych wniosków z takiej książki oznacza przyznanie jej rangi pozycji mądrościowej, co samo w sobie jest już tryumfem szatana. Nie zgadzam się. Nie chodzi o traktowanie jako pozycję mądrościową, ale raczej jako pozycję, w której wróg zdradza swoją własną strategię, co można wykorzystać przeciwko niemu, a wtedy staje się to jego klęską a nie tryumfem. Podobnie traktuję np. apoftegmat Ojców Pustyni, w którym jeden z Ojców w trakcie egzorcyzmów pyta uciekającego diabła czego się boi najbardziej i słyszy, że pokory albo fragment "Dzienniczka" św. Faustyny, w której diabeł mówi Faustynie, że często kusi osoby zakonne do gnuśności – uważam to za całkiem cenne informacje, pomagające w rozeznawaniu duchowym, co bynajmniej nie stawia diabła w roli doradcy duchowego. Posłużę się jeszcze jednym porównaniem z dziedziny dyplomacji. Gdyby dyplomaci zachodni w latach 30. potraktowali bardzo serio "Mein Kampf" Hitlera, zachowaliby czujność i nie prowadziliby wobec niego katastrofalnej polityki ustępstw. I bynajmniej nie oznacza to traktowania "Mein Kampf" jako pozycji mądrościowej tylko o wzięcie na serio tego, co wróg mówi sam o sobie.