Pielgrzymka młodzieży prawosławnej na Grabarkę

W piątek wieczorem pielgrzymkę tradycyjnie rozpoczęła wieczernia, połączona z poświęceniem wody w źródle, które przez wiernych jest uważane za cudowne. W nocy młodzież, jak co roku, postawi na wzgórzu kilkumetrowy wotywny krzyż oraz zostanie odprawiona panichida (nabożeństwo za duszę zmarłych) na cmentarzu za cerkwią. Program całej trzydniowej pielgrzymki młodych wypełni modlitwa i spotkania w grupach dyskusyjnych z zaproszonymi gośćmi.

Z powodu ogromnej popularności Grabarki – od kilku lat również wśród katolików – nazywana jest "prawosławną Jasną Górą". Nazywa się ją też Górą Krzyży – ze względu na dużą liczbę krzyży wotywnych i pokutnych, które pozostawiają w tym miejscu pielgrzymi. Tradycja głosi, że w czasie najazdu tatarskiego w XIII w. na Grabarce schronili się mnisi z monasteru w Mielniku. Przynieśli ze sobą ikonę Spasa Izbawnika. Imię to przejęła kaplica, a potem cerkiew.

Tradycja pielgrzymek na Grabarkę sięga początku XVIII wieku. Na Świętej Górze Grabarce koło Siemiatycz znajduje się największy prawosławny monaster żeński w Polsce, mieszka w nim dziesięć sióstr. Miejsce to jest duchowym centrum polskiego prawosławia.

W historii tego sanktuarium istotną rolę odgrywa kult ikony Spasa Izbawnika (Zbawiciela). Obraz ten uważany jest przez wyznawców prawosławia za cudowny. W minionych wiekach przechowywano go na Grabarce na pamiątkę uratowania w 1710 r. od epidemii cholery tych, którzy przynieśli i postawili na wzgórzu swoje krzyże. Od tego czasu w różnych intencjach ludzie niosą tam własne krzyże. Dlatego też nazywa się ją często Górą Krzyży – ze względu na las krzyży wotywnych i pokutnych, które stoją na wzgórzu wokół cerkwi.

Od czterech lat na Świętej Górze znajduje się też kopia słynącej z cudów Ikony Matki Boskiej Iwierskiej z greckiej góry Athos – milenijny dar mnichów z tego klasztoru dla polskiej Cerkwi. Co roku przyjeżdża tutaj kilkadziesiąt tysięcy wiernych na przypadające 19 sierpnia święto Przemienienia Pańskiego, zwane w prawosławiu świętem Spasa Izbawnika. Jednak poza sezonem pielgrzymkowym jest to miejsce dalekie od miejskiego zgiełku, otoczone lasami i sprzyjające kontemplacji oraz modlitwie.

inf. na podst. KAI