Pięćdziesiątnica paschalna

O ile w czasie Wielkiego Postu Kościół żyje intensywnym podążaniem za Chrystusem, aby móc w pełni uczestniczyć w sakramencie Jego Paschy, to uczestnictwo w Misterium Paschalnym Chrystusa umęczonego, ukrzyżowanego i zmartwychwstałego wprowadza cały Kościół w wieczność Jego Nowego Życia. Symbolem tej wieczności jest liczba 50. Czas od Niedzieli Zmartwychwstania do Niedzieli Zesłania Ducha Świętego przeżywany jest przez Kościół w radości jako jedno święto, jako rzeczywiście Wielka Niedziela (św. Atanazy). Dlatego też niedziele tego czasu określa się mianem Niedziel Paschalnych, nie zaś po-paschalnych. Zewnętrznymi cechami charakterystycznymi dla tego czasu są: biały kolor szat liturgicznych, kolor zwycięstwa i chwały; płonący paschał podczas celebracji na znak obecności Zmartwychwstałego wśród swoich uczniów i uczennic; zwielokrotnione Alleluja, okrzyk charakterystyczny dla mieszkańców nieba i towarzyszący zaślubinom Baranka i Kościoła (por. Ap 19,1-10).

Szczególne znaczenie posiada Oktawa Paschy. Dni tej Oktawy nie ustępują nawet przed uroczystościami. Liturgia wszystkich tych dni Oktawy, nie tylko Poniedziałku Wielkanocnego, winna być kształtowana uroczyście. Każdego dnia Oktawy wspomina się tych, którzy zostali ochrzczeni podczas Wigilii Paschalnej. List okólny zachęca bardzo do zanoszenia Komunii świętej chorym w dniach Oktawy.

Ostatnie dni czasu paschalnego, od piątku po Wniebowstąpieniu Pańskim do soboty przed Niedzielą Zesłania Ducha Świętego, formują w sposób naturalny nowennę do Ducha Świętego. Cały czas paschalny jest – można tak powiedzieć – czasem Ducha Świętego dla wierzących, jest pierwszym owocem Paschy Pana. Zgodnie z najdawniejszą Tradycją czytamy przecież przez cały czas paschalny Księgę Dziejów Apostolskich, którą ktoś nazwał Ewangelią Ducha Świętego. Dni między Wniebowstąpieniem Pańskim a Niedzielą Zesłania Ducha Świętego posiadają własne formularze, w których każdego dnia wspomina się nominatim Ducha Świętego. Eucharystia sprawowana w te dni, z odpowiednimi śpiewami, stanowi najmocniejszy moment i zarazem fundament Nowenny do Ducha Świętego, mogącej przybierać poza Eucharystią przeróżne formy. List Kongregacji poleca szczególnie uwadze duszpasterzy ukształtowanie Wigilii Zesłania Ducha Świętego. Sprowadza się ona zasadniczo do celebracji eucharystycznej, ale w ramach tejże wiele elementów może być szczególnie przygotowanych. To całe przygotowanie i celebrowanie Paschy Pana ma na celu – jak to mówi List okólny, cytując Kolektę mszalną z soboty przed Niedzielą Zesłania Ducha Świętego – utrwalić ducha tych Świąt w naszym życiu i postępowaniu.