Owce i opowieści

Przedłożył im inną przypowieść: „Królestwo niebieskie podobne jest do ziarnka gorczycy, które ktoś wziął i posiał na swej roli. Jest ono najmniejsze ze wszystkich nasion, lecz gdy wyrośnie, większe jest od innych jarzyn i staje się drzewem, tak że ptaki niebieskie przylatują i gnieżdżą się na jego gałęziach”.

Powiedział im inną przypowieść: „Królestwo niebieskie podobne jest do zaczynu, który pewna kobieta wzięła i włożyła w trzy miary mąki, aż się wszystko zakwasiło”.

To wszystko mówił Jezus tłumom w przypowieściach, a bez przypowieści nic im nie mówił. Tak miało się spełnić słowo Proroka: „Otworzę usta w przypowieściach, wypowiem rzeczy skryte od założenia świata. (Mt 13,31 – 35)

Autorka Sprawiedliwości owiec metaforycznie opisuje ludzki świat jako stado owiec. W dowcipnym, alegorycznym obrazie pasterz czyta owcom książki, za czym te przepadają.

„Owce” lubią słuchać opowieści, dają się nim unosić. Z nich praktycznie czerpią całe swoje poznanie świata, to, które przekracza potoczne poznanie, poznanie zmysłowe. Otwartość „owiec” na opowieści i potęga wpływu tego, co usłyszą. Nic nie ilustruje tego lepiej niż ogłupienie owiec nieprawdziwymi historiami.

Znajomość świata, jaką dysponujemy, jest zasadniczo zbiorem usłyszanych i przejętych opowieści w szerokim rozumieniu tego słowa plus elementarne doświadczenie potoczne. W stadzie – w ludzkim tłumie do rzadkości należą pasjonaci poznania, nota bene zwykle straszliwie wybiórczego, niewielu jest ludzi z rzeczywistym pragnieniem wiedzy, ludzi obdarzonych dociekliwością i krytycznym zmysłem poznania. Ilu czyta tabloidy, a ilu czasopisma naukowe? Opowieści lubi każdy. 

Dobrze o tym tle pamiętać, gdy słyszymy od Mateusza wszystko mówił Jezus tłumom w przypowieściach, a bez przypowieści nic im nie mówił. Tak miało się spełnić słowo Proroka: „Otworzę usta w przypowieściach, wypowiem rzeczy skryte od założenia świata”.