Oratoria, święci i Chopin

27 maja przypadało wspomnienie św. Filipa Nereusza. Słynął z poczucia humoru, które wyrażało się także w dystansie do siebie samego. Z pewnością do niego stosuje się pierwsze z błogosławieństw spisanych niegdyś przez ks. Tadeusza Fedorowicza: "Błogosławieni, którzy potrafią śmiać się z samych siebie – będą mieli radość i zabawę przez całe życie".

Świętemu Filipowi zawdzięczamy powstanie ważnego muzycznego gatunku. W kaplicy (czyli oratorium) przy kościele Santa Maria in Valicella w Rzymie św. Filip wprowadził zwyczaj nabożeństw, w trakcie których wspólnie śpiewano czterogłosowe pieśni (tzw. laudy). Stopniowo doszedł element dialogu, wyodrębniły się partie solowe, aż wreszcie w roku 1600 wystawiono w oratorium filipinów moralitet Rappresentatione di Anima e di Corpo Emilia Cavalierego.

Dzisiaj wspomnienie św. Urszuli Ledóchowskiej. Co za piękna kobieta! Jak prosto pisze o apostolstwie uśmiechu.

A Fryderyk Chopin tak oto skomentował propozycję przyjaciela, Tytusa Woyciechowskiego: Woyciechowski do mnie pisał, żebym oratorium komponował (…). Odpisałem, czemu fabrykę cukru zakłada, a nie klasztor kamedułów albo dominikanek.