O poście słów kilka

Mam takie wrażenie, że post staje się dla nas jakimś pustym dodatkiem do życia. Jest, bo jest. Ale czy wiemy po co mamy pościć? Często spotykam się z taką postawą, że post dziś nic nie daje, bo służy głównie temu, że ktoś się odchudzi czy poczuje się lepiej. Takie podejście zmienia całkowicie istotę postu. A jest nią moje zjednoczenie z Bogiem, moja z Nim bliskość, a ostatecznie też przebóstwienie. Myślę, że to jest wielki rachunek sumienia dla nas, kaznodziejów. A przecież w konsumpcyjnym społeczeństwie tym bardziej powinniśmy pokazywać sens postu! Mogłoby to być naprawdę wielkie świadectwo chrześcijańskiego życia. Dlatego, gdy myślę o tym, że w wielu krajach zachodnich zmieniono piątkowy post na uczynek miłosierdzia, to zastanawiam się nad tym, czy nie wylano dziecka z kąpielą. Bo wydaje się, że w praktyce ani postu ani jałmużny nie ma.

Na pewno nie nawoływałbym do tego, żebyśmy przyjęli tak drakońskie posty jak chrześcijański wschód (kto chce poczytać o tym więcej, zapraszam do odwiedzenia tej strony). Ale z drugiej strony, czy życie chrześcijańskie bez ascezy ma sens?