O naszych wspaniałych mediach i o zwątpieniu

Filmik można zobaczyć tu.

A tu kilka co ciekawszych fraz:

"Sobór odwrócił księdza do wiernych, pozwolił zobaczyć jego ludzką twarz. Ludzkie oblicze zyskała wówczas modlitwa. Mszę trydencką w rycie łacińskim zamieniono na popularną, narodową".

"Teraz to samo pokolenie musiałoby się przyzwyczaić drugi raz, z tym że kierunek jest trudniejszy, już nie w stronę tańca i opłatka do ręki, a adoracji przemyślanego uznania nieskończoności Boga" (sic!).

(kard. Ratzinger: "nie znajduję już w niej [posoborowej liturgii] sacrum…") "Jako ksiądz. biskup i kardynał tego sacrum szukał, jako papież chciałby pomóc szukać wszystkim, a łacina w kościele miałaby pomóc znaleźć. Łacina – język zupełnie dziś niezrozumiały".

[po tym, jak już A. Sporniak na spółkę z panią redaktor objawił nam wszystkim, że hokus pokus pochodzi od hoc est enim corpus meum] "Ale może ten hokus pokus jest potrzebny, bo to niezrozumienie ma działanie mistyczne".

"Gdzieś po drodze, pomiędzy piosenką a ponurym milczeniem, jest ten stan idealny".

Czytając o tym, co miałoby się zmienić (minilista – podana dość niechlujnie – jest na stronie Tygodnika) myślę sobie – wspaniale! Poczucie niezgody budzi we mnie tylko to, że rola wiernych ma się ograniczać do "stania w skupieniu" i "braku przymusu rozumienia wszystkich treści" (nie za bardzo sobie to wyobrażam). Trudno mi jednak nie zgodzić się z o. Markiem Blazą SI, który w filmie mówi, że kijem Wisły się nie zawróci. Duża część tych postulatów jest od dawna zawarta w dokumentach i instrukcjach zarówno watykańskich jak i episkopalnych. Ktoś będzie stał z kijem nad księżmi, żeby się do nich stosowali? Jeszcze zmiana kierunku – cóż, to może zostać po prostu zmienione odgórnie. Od tej pory wszyscy stoją ad orientem, w porządku, jak mówiłem, jestem za. Ale co z muzyką (która, jak rozumiem ma być tylko organowa, albo chóralna, skoro "zwykli" wierni mają już nie śpiewać??), szatami, dbanie o gesty, sposób głoszenia Słowa? Pewnie da się to zrobić tam, gdzie księża sami będą o to dbali (co się zdarza), lub tam, gdzie wierni będą w stanie na księży wywierać nacisk (co też się zdarza). Ale na wielką skalę? Może jestem człowiekiem małej wiary, ale wyobrazić sobie tego nie umiem.