O kulcie świętego Stanisława Kostki

Urodził się w 1550 r. Pochodził ze szlacheckiej rodziny; uczęszczał do szkoły prowadzonej w Wiedniu przez jezuitów. Tam zdecydował się na wstąpienie do zakonu, na co jednak nie zgodzili się jego rodzice, zaś przełożeni Towarzystwa Jezusowego nie chcieli się ich woli sprzeciwić. Wobec tego Stanisław, mający wówczas siedemnaście lat, uciekł potajemnie z Wiednia i przez Alpy, pokonując pieszo ok. 650 km., dotarł do Bawarii, gdzie poprosił o pomoc w urzeczywistnieniu swoich planów Piotra Kanizjusza (również późniejszego świętego). Dzięki niemu dotarł do Rzymu, gdzie wreszcie został przyjęty do jezuickiego nowicjatu. Jednak już w sierpniu 1568 r. nagle zachorował na malarię. Zmarł 15 sierpnia – ponoć modlił się, aby umrzeć właśnie w uroczystość Wniebowzięcia Matki Bożej.

Jego współbracia byli przekonani o jego świętości. Na przykład, wbrew zwyczajowi zakonu, zwłoki św. Stanisława przyozdobiono kwiatami i złożono w drewnianej trumnie. Dość szybko spisano biografię niezwykłego nowicjusza, która czytana była we wszystkich jezuickich domach zakonnych. Dwa lata po śmierci Stanisława otwarto jego grób i znaleziono nietknięte rozkładem ciało.

Na początku XVII w. Stolica Apostolska zezwoliła na kult i obraz przedstawiający Stanisława Kostkę zawieszono w kościele św. Andrzeja na rzymskim Kwirynale (tam też do dziś spoczywa ciało świętego), ustawiając przy nim świece i wota; zaś w 1606 r. Kostka został błogosławionym – pierwszym z zakonu jezuitów. W 1670 r. ustalono, że 13 listopada Towarzystwo Jezusowe może odprawiać brewiarz oraz mszę o bł. Stanisławie, zaś cztery lata później stał się on patronem Polski i Litwy – jego wstawiennictwu przypisuje się zwycięstwa pod Chocimiem (1621 r.) oraz Beresteczkiem (1651 r.).

Chociaż dekret kanonizacyjny był gotowy w 1714 r., to ze względu na śmierć papieża Klemensa XI kanonizacja nastąpiła dopiero dwanaście lat później. W 1926 r., w dwustulecie tego wydarzenia, cząstka relikwii św. Stanisława została sprowadzona do Polski – w uroczystościach z tym związanych brał udział m.in. prezydent Ignacy Mościcki. Zaś w 1974 r. wspomnienie świętego przeniesiono na 18 września – m.in. ze względu na to, aby jako patron dzieci i młodzieży czuwał nad nimi w początkach roku szkolnego.

W 1988 r., przy grobie św. Stanisława, Jan Paweł II powiedział: „Jego krótka droga życiowa z Rostkowa na Mazowszu przez Wiedeń do Rzymu była jak gdyby wielkim biegiem na przełaj do tego celu życia każdego chrześcijanina, jakim jest świętość. Kiedy znajdujemy się wobec tej niezwykłej postaci, myśli nasze podążają natychmiast do młodych całego świata (…). Tak, św. Stanisław miał trudną młodość, mimo że był z bardzo bogatego rodu, arystokratycznego, prawie królewskiego, miał trudną młodość. Młodzi dzisiaj mają w Polsce trudną młodość, czasem wydaje mi się, że nie potrafią sprostać wyzwaniom, czasem szukają wyjścia poza Ojczyzną. Dla wszystkich: i tych, co odchodzą z Ojczyzny, i tych, co zostają, niech św. Stanisław Kostka będzie patronem”.

Litania do św. Stanisława Kostki
 

Kyrie elejson, Chryste elejson, Kyrie elejson.
Chryste usłysz nas, Chryste wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba Boże – zmiłuj się nad nami.
Synu Odkupicielu świata Boże – zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty Boże – zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco, Jedyny Boże – zmiłuj się nad nami.

Święta Maryjo, Królowo wyznawców, módl się za nami
Święty Stanisławie, miłością Boską zawsze pałający,
Święty Stanisławie, gorliwy czcicielu Najśw. Sakramentu Ołtarza,
Święty Stanisławie, ukochany synu Najśw. Maryi Panny,
Święty Stanisławie, pobożny sługo św. Barbary,
Święty Stanisławie, łaskawy obrońco konających,
Święty Stanisławie, wybrana ozdobo Tow. Jezusowego,
Święty Stanisławie, mężny siebie samego zwycięzco,
Święty Stanisławie, dzielny pogromco duchów piekielnych,
Święty Stanisławie, wspaniałomyślny wzgardzicielu świata,
Święty Stanisławie, niewzruszona wśród prześladowania opoko,
Święty Stanisławie, jaśniejące zwierciadło nabożeństwa,
Święty Stanisławie, doskonały wzorze posłuszeństwa,
Święty Stanisławie, mistrzu skromności i świątobliwości,
Święty Stanisławie, piękny kwiecie czystości,
Święty Stanisławie, gorliwy w dopełnianiu powołania Boskiego,
Święty Stanisławie, zwycięzco własnych zmysłów,
Święty Stanisławie, któryś świętej ze chrztu niewinności aż da śmierci dochował,
Święty Stanisławie, którego aniołowie niebiescy Ciałem Najświętszym karmili,
Święty Stanisławie, któremu Maryja Dziecię Jezus na ręku złożyła,
Święty Stanisławie, któryś nieprzyjaciela dusz znakiem krzyża św. odpędził,
Święty Stanisławie, któryś godzinę śmierci swej przepowiedział,
Święty Stanisławie, którego sława wielkiej świątobliwości słynie po całym świecie,
Święty Stanisławie, któryś ojczyznę swoją z różnych przygód i niebezpieczeństw wyratował,
Święty Stanisławie, opiekunie młodzieży niewinnej.

Abyśmy cnoty Twoje naśladowali, uproś nam u Boga
Abyśmy bez Sakramentów świętych z tego świata nie schodzili,
Abyśmy natchnieniom Boskim powolnymi byli,
Abyśmy pokusy czarta, świata i ciała zwyciężali,
Abyśmy zawsze bogobojnie żyli,
Abyśmy zbawienia wiecznego dostąpić mogli.

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata – przepuść nam, Panie
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata – wysłuchaj nas, Panie
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata – zmiłuj się nad nami, Panie.

V. Módl się za nami św. Stanisławie,
R. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.

Módlmy się: Boże, któryś wśród rozlicznych cudów swej mądrości także i tego dokonał, iżeś w młodocianym nawet wieku łaskę dojrzałej świętości dać raczył, spraw, prosimy Cię, abyśmy za przykładem błogosławionego Stanisława zbawiennie z czasu życia korzystali i skwapliwie do wiecznego zdążali pokoju. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.