Nieoczekiwany komplement czyli podróże kształcą

W drugiej połowie lipca odwiedziłem jeden z naszych mariańskich domów zakonnych w pewnej miejscowości w Polsce, powiedzmy, że w A. (i tak żadna miejscowość w której pracujemy w Polsce nie zaczyna się na tę literę). Następnie wyruszyłem w dalszą drogę, z przesiadką w pewnym niezbyt dużym mieście. Ponieważ miałem trochę czasu do autobusu, a podróż miałem przed sobą jeszcze dość długą, podszedłem do znajdującego się nieopodal przystanku punktu małej gastronomii, żeby coś zjeść. Zamówiłem hot-doga, a sympatyczna dziewczyna w okienku, najwyraźniej znudzona małym ruchem przy jej budce (to była sobota pod wieczór), skorzystała z okazji, żeby trochę pogadać. Najpierw miałem wątpliwą przyjemność wysłuchania historii o pewnym okolicznym księdzu, który przychodził do jej budki gastronomicznej i przy okazji (czy może pod pretekstem) zamawiania przekąsek próbował ją podrywać. „Ubrany był po cywilnemu, ale mi od razu wyglądał na księdza i mu to powiedziałam. Wypierał się, ale potem się dowiedziałam, że naprawdę jest księdzem. Ale ja przepraszam, że to księdzu opowiadam”. Żeby było jasne, ona go przegoniła i była jego zachowaniem zniesmaczona. Za chwilę w toku dalszej rozmowy powiedziała, że nie jest z tego miasta, tylko z B. Ja na to: „Wiem, gdzie to jest. To niedaleko od A., właśnie stamtąd jadę, od moich współbraci”. A ona: „Tak, to sąsiednia parafia, i wie ksiądz, jak u nas są w parafii rekolekcje w Adwencie i w Wielkim Poście, to księża z okolicy przyjeżdżają na spowiedź. Księża z A. też. A ja zawsze patrzyłam, którzy to są księża z A., żeby na nich nie trafić, bo oni spowiadają zawsze tak inaczej niż pozostali, poważniej, konkretniej, trochę dłużej, czasem zadają jeszcze pytania, a inni to tak raz, raz i spokój”.

Miło mi było usłyszeć taki komplement o moich współbraciach zakonnych, którym nie omieszkałem tego powtórzyć przy najbliższej okazji. Odjeżdżałem nie tylko pokrzepiony hot-dogiem, ale też zbudowany usłyszanym świadectwem. A dziewczyna z okienka, kiedy tylko zacznie od spowiedzi oczekiwać czegoś więcej niż tylko szybko uzyskanego rozgrzeszenia, będzie na pewno wiedziała dokąd się zwrócić.