Niedziela Chrztu Pańskiego / Świętej Rodziny Jezusa, Maryi i Józefa

Mszał Pawła VI, niedziela Chrztu Pańskiego

Na dziś są podane dwie kolekty do wyboru:

Kolekta I

Tekst: „Omnipotens sempiterne Deus, qui Christum, in Iordane flumine baptizatum, Spiritu Sancto super eum descendente, dilectum Filium tuum sollemniter declarasti, concede filiis adoptionis tuae, ex aqua et Spiritu Sancto renatis, ut in beneplacito tuo iugiter perseverent. Per Dominum”.

Oficjalny polski przekład: „Wszechmogący, wieczny Boże, po chrzcie w Jordanie uroczyście ogłosiłeś, że Chrystus, na którego zstąpił Duch Święty, jest Twoim umiłowanym Synem, spraw, aby Twoje przybrane dzieci, odrodzone z wody i Ducha Świętego, zawsze żyły w Twojej miłości. Przez naszego Pana”.

Historia modlitwy. Nie znajduję tej modlitwy w żadnych wcześniejszych dostępnych mi źródłach.

Kolekta II

Tekst: „Deus, cuius Unigenitus in substantia nostrae carnis apparuit, praesta, quaesumus, ut, per eum, quem similem nobis foris agnovimus, intus reformari mereamur. Qui tecum”.

Oficjalny polski przekład: „Boże, Twój Jednorodzony Syn ukazał się w naszym ludzkim ciele, spraw, aby Zbawiciel, który zewnętrznie był do nas podobny, przekształcił nas wewnętrznie. Który z Tobą żyje”.

Historia modlitwy. Modlitwa pojawia się w Sakramentarzach Gregoriańskich, papieskim (ok. 625/638 r.) i typu II (ok. 650/683 r.), w zbiorach alternatywnych modlitw na święto Epifanii. Z kolei Sakramentarz Gelazjański (ok. 628/715 r.) podaje ją jako orację drugą (czyli najpewniej alternatywną kolektę) na Epifanię. Frankońskie Sakramentarze Gelazjańskie (ich archetyp powstał we Flavigny ok. 760/770 r.) wprowadzają oktawę Epifanii i zgodnie umieszczają modlitwę „Deus, cuius Unigenitus” jako kolektę oktawy. Wprawdzie Suplement św. Benedykta z Aniane do papieskiego Sakramentarza Gregoriańskiego (ok. 810/815 r.) ignoruje oktawę Epifanii i w związku z tym nie wykorzystuje tej modlitwy, niemniej jednak oktawa Epifanii utrwala się (ma ją np. Sakramentarz z Fuldy, ok. 975 r.) i modlitwa pozostaje na stałe jako kolekta tego dnia. Kiedy w 1955 r. w  miejsce oktawy Epifanii powstaje święto Chrztu naszego Pana Jezusa Chrystusa, dotychczasowa kolekta oktawy zostaje zachowana dla nowego święta. Po reformie liturgii święto Chrztu Pańskiego zostaje przeniesione z 13 stycznia na niedzielę po Objawieniu Pańskim, a kolekta staje się alternatywną.

Niedziela Świętej Rodziny Jezusa, Maryi i Józefa

Tekst: „Domine Iesu Christe, qui Mariae et Ioseph subditus, domesticam vitam ineffabilius virtutibus consecrasti: fac nos, utriusque auxilio, Familiae sanctae tuae exemplis instrui; et consortium consequi sempiternum. Qui vivis”.

Przekład z łac.-pol. Mszału z 1968 r.: „Panie Jezu Chryste, który będąc poddany Maryi i Józefowi, uświęciłeś życie rodzinne niewysłowionymi cnotami, spraw abyśmy z pomocą ich Obojga naśladowali przykłady Twojej świętej Rodziny i obcowali z nią w wieczności. Który żyjesz i królujesz”.

Historia modlitwy. Święto zostało ustanowione dla całego Kościoła przez Benedykta XV w 1921 r., a wcześniej dla Kanady przez Leona XIII w 1893 r. Zapewne wtedy została ułożona ta kolekta. Jeśli ktoś miałby dokładniejsze informacje, prosiłbym o podzielenie się.

Mszał Pawła VI. W Mszale Pawła VI modlitwa nie występuje, a niedziela Świętej Rodziny jest obchodzona w oktawie Narodzenia Pańskiego (lub 30 grudnia, gdy samo Narodzenie Pańskie przypada w niedzielę), z nową kolektą, ułożoną współcześnie:

„Deus, qui praeclara nobis sanctae Familiae dignatus es exempla praebere, concede propitius, ut, domesticis virtutibus caritatisque vinculis illam sectantes, in laetitia domus tuae praemiis fruamur aeternis. Per Dominum”.

Przekład: „Boże, Ty w Świętej  Rodzinie dałeś nam wzór życia, spraw, abyśmy złączeni wzajemną miłością, naśladowali w naszych rodzinach jej cnoty i doszli do wiecznej radości w Twoim domu. Przez naszego Pana”.