Nawrócenie

Nie znaczy to, że mamy wykosić z naszego życia okresy szczególne; że mamy pozbyć się Wielkiego Postu czy zrezygnować z uczestnictwa w rekolekcjach. Ten święty czas ma nam przypomnieć o tym, co w naszym życiu najistotniejsze, że tylko w Nim, przez Niego i dla Niego jesteśmy (por. Dz 17,28). To wyłącznie narzędzie przywracania właściwej perspektywy. Nasze nawrócenie, nasze pójście za Chrystusem nie może ograniczać się jedynie do pobożnych zrywów. Niewykluczone że pięknych, ale jednak zrywów. To zbyt mało.

Szczególnie w dużych miastach można (i trzeba!) w rekolekcjach oraz kaznodziejach przebierać. Są bowiem tacy, dzięki którym odkrywamy, jak daleko jesteśmy od Pana. W kiermaszu tym jednak nie wolno nam zapominać, że ostatecznie to On nawraca. Słowo ludzkie jest tylko (i aż!) prowokacją. Bo można skakać od kościoła do kościoła, od mniej cenionych kaznodziejów do tych "wypróbowanych", można szukać wrażeń, lepszego opisu siebie, sprawniejszych mówców… Lecz czy na tym polega nawrócenie? Z całą pewnością nie jest ono kręceniem się wokół siebie.