Nawiedzenie Najświętszej Maryi Panny / Najświętszej Maryi Panny Królowej

Mszał Pawła VI, Nawiedzenie Najświętszej Maryi Panny

Tekst: „Omnipotens sempiterne Deus, qui beatam Virginem Mariam, Filium tuum gestantem, ad visitandam Elisabeth inspirasti, praesta, quaesumus, ut, afflanti Spiritui obsequentes, cum ipsa te semper magnificare possimus. Per Dominum”.

Oficjalny polski przekład: „Wszechmogący, wieczny Boże, z Twojego natchnienia Najświętsza Maryja Panna, która nosiła w łonie Twojego Syna, nawiedziła Elżbietę, spraw, abyśmy byli posłuszni natchnieniom Ducha Świętego i zawsze mogli z Maryją Ciebie uwielbiać. Przez naszego Pana”.

Historia modlitwy. Moim zdaniem to jest nowa kolekta, jeśli ktoś z czytających miałby jakieś inne dane, prosiłbym o podzielenie się.
 

Co do samego święta, na Zachodzie lokalnie było obchodzone od XIII w., pod datą 2 lipca. Inspiracja dla jego wprowadzenia przyszła z liturgii bizantyjskiej, gdzie 2 lipca obchodzi się święto Złożenia Czcigodnej Szaty Najświętszej Pani naszej Bogurodzicy w kaplicy pałacu Blachernes w Konstantynopolu – to wielkie konstantynopolitańskie sanktuarium maryjne istniało od V do XV w, a w srebrno-złotym relikwiarzu przechowywano szatę Najświętszej Maryi Panny.  Łacinnicy zapoznali się z tym świętem w epoce krucjat i przejęli je, nadając mu nową treść, inspirując się zresztą Ewangelią czytaną tego dnia w Bizancjum (Łk 1, 39-49. 56; dziś jednak czyta się tego dnia w liturgii bizantyjskiej Łk 10, 38-42; 11, 27-28). Na Zachodzie początkowo było to święto lokalne, szerzej zostało przyjęte dopiero pod koniec XIV w. Wielkim promotorem święta był arcybiskup Pragi kard. Jan Jenstein (+ 1400),  wprowadził je w swojej diecezji, skomponował też oficjum. Pod jego wpływem przyjął je papież Urban VI w 1389 r., ale zmarł przed podpisaniem dokumentów w tej sprawie. Zrobił to w tym samym roku następny papież Bonifacy IX, który jednak nie zaaprobował oficjum kard. Jensteina i ostatecznie nakazał przyjąć oficjum ze święta Narodzenia Maryi. Jednak w ogólnym chaosie liturgicznym późnego średniowiecza różne księgi umieszczały różne teksty liturgiczne. Po Soborze Trydenckim ostatecznie przyjęto adaptowane teksty z Narodzenia Maryi.
Data 2 lipca sytuowała święto Nawiedzenia blisko święta Narodzenia św. Jana Chrzciciela (24 VI), dzień po jego oktawie. Po ostatnim Soborze przeniesiono święto z 2 lipca na 31 maja, wciąż w powiązaniu z narodzeniem Jana Chrzciciela, ale przed nim, zgodnie z chronologią Ewangelii. Ułożono też nowe teksty liturgiczne.

Mszał Piusa V, Najświętszej Maryi Panny Królowej

Tekst: „Concede nobis, quaesumus, Domine, ut, qui solemnitatem beatae Mariae Virginis Reginae nostrae celebramus, eius muniti praesidio, pacem in praesenti et gloriam in futuro consequi mereamur. Per Dominum”.

Przekład z łac.-pol. Mszału z 1968 r.: „Obchodząc uroczystość Najświętszej Maryi Panny, naszej Królowej, prosimy Cię, Panie, spraw, abyśmy wsparci Jej opieką, mogli obecnie osiągnąć pokój, a w przyszłości chwałę. Przez Pana naszego”.

Historia modlitwy. Święto zostało wprowadzone w 1954 r. przez Piusa XII i wtedy został ułożony formularz mszalny. Po Soborze przeniesiono święto na 22 sierpnia, jako quasi-oktawę Wniebowzięcia (por. Paweł VI, Marialis cultus, nr 6), zmniejszając jednak jego rangę do wspomnienia i układając nowy formularz.