Najstarszy rękopis biblijny wkrótce w Internecie

Inne oryginalne stronice znajdują się w British Library w Londynie, w klasztorze św. Katarzyny na Górze Synaj oraz w Rosyjskiej Bibliotece Narodowej w Sankt Petersburgu. W grudniu 2006 r. wszystkie te instytucje postanowiły zdygitalizować cały „Codex Sinaiticus”, umieścić go w Internecie oraz opublikować jako faksymilę.

Na razie będzie można zobaczyć w Internecie przechowywane w Lipsku oraz Londynie stronice Starego Testamentu. Do 2009 roku znajdzie się w nim wszystkie 390 zachowanych stronic, a więc cały Nowy Testament i połowę Starego Testamentu. W planie jest także wydanie tekstowe oraz druk faksymili.

Wersja zdygitalizowana nie pogranicza się jedynie do wiernego skopiowania tekstu, który pisany jest wyłącznie dużymi literami, bez przerw i bez ilustracji. Internauci i badacze będą mogli przesuwać stronice jak film, powiększać fragmenty tekstu, będą też mogli zaprogramować pokazanie greckiej transkrypcji oraz odpowiednie tłumaczenia.

Czteroszpaltowy tekst Biblii w języku starogreckim uchodzi za jedną z największych pergaminowych ksiąg antyku. Przez całe stulecia księga była przechowywana w klasztorze św. Katarzyny na półwyspie Synaj. Niektórzy naukowcy uważają, że jest to jeden z 50 egzemplarzy Biblii, wykonanych ok. 320 roku na polecenie cesarza Konstantyna I jako sympatyka chrześcijaństwa.

Pergaminowe karty odkrył w 1844. r. teolog z Lipska, Konstantin von Tischendorf. Mnisi pozwolili mu zabrać do Lipska 43 spośród ogółem 129 znalezionych stronic. W 1859 r. Tischendorf wspomagany przez rosyjskiego cara powrócił do klasztoru i znalazł dalsze fragmenty. Przekonał też mnichów, aby podarowali je carowi. W 1933 r. ówczesny rząd sowiecki sprzedał 347 karty do British Museum w Londynie, a sześć stronic znajduje się do dziś w Sankt Petersburgu. W 1975 r. znaleziono kolejnych 38 stronic, które ciągle przechowywane są w klasztorze św. Katarzyny. Brakuje ok. 300 stronic, na których znajdowały się części Starego Testamentu.

Tekst „Codex Sinaiticus" został po raz pierwszy wydany w postaci faksymili w 1862 roku. Dzięki finansowemu wsparciu cara Aleksandra II czterotomową, wspaniałą faksymilę Tischendorf wydał na 1000-lecie monarchii rosyjskiej. Natomiast po raz pierwszy na podstawie faksymili „Codex Sinaiticus" opublikował anglikański teolog Kirsopp Lake w latach 1911 i 1922 nakładem Oxford University Press.

"Codex Sinaiticus" ma ogromne znaczenie z badawczego punktu widzenia. Wraz z „Codexem Vaticanus”, od którego różni się w sposób tylko nieznaczny, należy do najważniejszych zachowanych rękopisów na świecie.

Inf. KAI