Moja noc

Wigilia Paschalna w mojej parafii skończyła się niedługo przed północą. Pierwszy raz będąc na Wigillii Paschalnej w parafii miałem poczucie, że naprawdę uczestniczę w nocy czuwania na cześć Pana. Wiem oczywiście, że są wigilie kończące się później, najczęściej dotyczą one jednak miejsc elitarnych (np. niektórych katedr, kościołów dominikańskich). A tu zwykła parafia. I nie była ona wyjątkiem w moim mieście (Poznaniu). Gdy wróciliśmy do domu, zaczęły przychodzić do nas i do naszych dzieci esemesy z życzeniami od rozmaitych naszych znajomych, którzy też właśnie wracali z Wigilii Paschalnej w swoich parafiach.

Z radością myślę o drodze, jaką mój lokalny Kościół przeszedł w ostatnich kilkunastu latach. Kiedyś powszechne było rozpoczynanie Wigilii Paschalnej o 19.00, nawet o 18.00. Mrugano okiem do Pana Boga śpiewając mu o trwającej nocy – gdy kościół tonął w świetle dnia. Później stopniowo początek przesuwał się na 20.00 – co było w ostatnich latach w miarę wystarczające gdy Wielkanoc przypadała w marcu. W tym roku jednak jest to koniec kwietnia. I okazało się, że w wielu parafiach można było zacząć o 21.00 (były takie, gdzie zaczynano o 22.00), co sprawiło, że czuwanie było naprawdę czuwaniem nocnym – nie tylko w sensie panującej ciemności za oknami. Oczywiście nie było tak wszędzie, niemniej „średnia miejska” była naprawdę niezła.

Nie wchodziliśmy wprawdzie za paschałem do świątyni, ale za to w przepiękny sposób mogliśmy zobaczyć znak światła rozjaśniającego ciemności. Do kompletnie (kompletnie!) ciemnego kościoła wkroczył poświęcony paschał, potem od niego (od niego!) odpalali wszyscy świece – można było widzieć, jak światło stopniowo rozchodzi się po całym kościele. I dopiero potem zapalona wszystkie światła. Znak przemówił z ogromną mocą.

Może uda się utrzymać tę porę Wigili również w następnych latach, nawet wtedy, gdy Wielkanoc będzie wcześniej. To przecież najważniejsza noc w roku.

Wtedy po raz pierwszy w mojej parafii Wiglia Paschalna była o 21.00. Pretekstem była późna Wielkanoc – naprawdę nie można było udawać, że o 20.00 jest ciemno. A argument, że musi być ciemno jeszcze parę lat wcześniej nie za bardzo traktowany poważnie, tym razem był oczywisty.

Ale jak już się zrobiło tę liturgię o 21.00, to już tak zostało. O tej samej porze zaczynała się w ubiegłym roku i o tej samej porze będzie w tym roku.

A jakie były owoce takiej liturgii? Również odwołam się do moich refleksji sprzed dwóch lat:

Wczoraj byliśmy u znajomych. Wpadliśmy tylko na chwilę, coś oddać. Ale zostaliśmy na dłużej – bo rozmawialiśmy o naszej parafialnej Wigilii Paschalnej. Po prostu dzieliliśmy się radością jej przeżywania. W pewnym momencie wpadł jeszcze jeden znajomy – też na chwilę. Ale został nieco dłużej, bo włączył się w rozmowę. Opowiadał z radością o Wigilii w swojej parafii.

Tak myślę, że to wspaniale, gdy katolicy spotkawszy się po przeżyciu największych świąt rozmawiają właśnie o tych świętach i to o tym, co w nich najważniejsze.

Myślę, że dużą rolę w prawidłowym ustalaniu godziny Wigilii Paschalnej odgrywa przykład katedry. W Poznaniu Wigilia Paschalna w katedrze już mniej więcej 20 lat temu zaczęła być odprawiana o 21.00 a od kilkunastu lat zaczyna się o 22.00.

To tyle o Wigilii Paschalnej. Odnosząc się do innych szczegółów wpisu pana Wolańskiego mogę dodać, że od lat przeżywam procesję  na rozpoczęcie Mszy w Niedzielę Palmową z czytaniem Ewangelii o wjeździe do Jerozolimy. I jest potem czytana cała Męka i jest homilia. Tu już nie wiem, jak to wygląda w innych parafiach, mówię o doświadczeniu mojej parafii. I też przez ostatnie lata w Wielki Czwartek był Kanon Rzymski,z niesamowicie brzmiącymi słowami „to jest dzisiaj”. Czy będzie tak w tym roku (mamy nowy skład księży) – zobaczymy już pojutrze. I krzyż w Wielki Piątek jest oczywiście jeden (adorowanie kilku krzyży pamiętam z bardzo zamierzchłej przeszłości).

Jakie moje podsumowanie? Cieszę się, że nie muszę przeżywać problemów opisywanych przez innych. I chciałbym trochę tchnąć nadziei – skoro zmieniło się u nas, to może gdzie indziej też się zmieni.