Mądrość zastawiła stół

Stół biesiadny to nie jest miejsce rzucania gromów i wypominania złego stylu życia. Jezusowe pouczenia przy stole, nawet wyrzuty – jak ten wobec Szymona faryzeusza – są delikatne i zdaje się, że robione na osobności (Szymonie, mam ci coś do powiedzenia). Owszem, uczta u Zacheusza to było świętowanie jego nawrócenia, ale iluż nienawróconych zasiadało do tego stołu!

Nieraz wstrząsał sumieniami wizją zatraty w piekle. Warto pamiętać, że bodaj nikt inny tak mocno o tym nie mówił. Ale i warto pamiętać, że miał dość cierpliwości dla grzeszników, żeby najpierw ich przyjąć takimi, jakimi są, a potem wskazać dobrą drogę. Ludzie garnęli się do Niego, utrudzeni i obciążeni własnymi grzechami, przyjęci z szacunkiem.

Stół w Wieczerniku. Przy nim Chrystus świętuje z tymi, którzy Go opuszczą. Dzieli się chlebem ze swoim zdrajcą, przestrzega tego, kto się zaprze. A potem przy tym samym stole daje się poznać, pozwala się nakarmić i daje grzesznym uczniom Ducha Świętego na odpuszczenie grzechów.

Spotkamy się z Nim przy stole w domu Jego i naszego Ojca. Taka jest nasza nadzieja, takie jest Jego pragnienie.

Jeżeli ktoś tu zagląda, niech przyjmie życzenia pięknej Paschy.

Chrystus jest pośród nas, nadzieja chwały! Pan prawdziwie zmartwychwstał!