Ludzka świadomość Jezusa

Pytanie na pierwszy rzut oka absurdalne. Jaki pożytek ma Jezus z wejścia na Górę Przemienienia?

W jakieś osiem dni po tych naukach wziął z sobą Piotra, Jana i Jakuba i wyszedł na górę, aby się modlić. Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe. A oto dwóch mężów rozmawiało z Nim. Byli to Mojżesz i Eliasz. Ukazali się oni w chwale i mówili o Jego odejściu, którego miał dokonać w Jeruzalem. Tymczasem Piotr i towarzysze snem byli zmorzeni. Gdy się ocknęli, ujrzeli Jego chwałę i obydwu mężów, stojących przy Nim. Gdy oni się z Nim rozstawali, Piotr rzekł do Jezusa: „Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy. Postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza”. Nie wiedział bowiem, co mówi. Gdy jeszcze to mówił, pojawił się obłok i osłonił ich; oni zlękli się, gdy weszli w obłok. A z obłoku odezwał się głos: „To jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie!” W chwili gdy odezwał się ten głos, okazało się, że Jezus jest sam. A oni zachowali milczenie i w owym czasie nikomu nic nie opowiedzieli o tym, co zobaczyli. (Łk 9.28 – 36)

O Przemienieniu myślimy jako o wydarzeniu potrzebnym i ważnym dla uczniów. A dla Jezusa? Ilu z nas odruchowo traktuje zdarzenia na górze  jako przedstawienie ważne tylko dla uczniów? Przedstawienie w najlepszym tego słowa znaczeniu – żadnej teatralności, żadnego udawania. Odwrotnie – pełna samoprezentacja, objawienie najgłębszej prawdy o osobie Jezusa.