Lokata w banku niebieskim

Oczywiście Pan Jezus nie stawia go za wzór. Nie to chce przez tę przypowieść powiedzieć swoim uczniom. Bardzo ważna jest dla nas umiejętność właściwego myślenia o przypowieściach, które Pan Jezus opowiada. Zazwyczaj zwraca uwagę na bardzo konkretną myśl i tylko to jedno pragnie wskazać. Nie należy brać przykładu z postawy nieuczciwego rządcy. Jest ona naganna i nie ma co próbować jej bronić. Oczywiście w czasach Pana Jezusa skreślenie części długu przez rządcę mogło oznaczać coś innego niż dzisiaj: zmniejszenie sumy o to, co należało się rządcy za pośrednictwo. Ale nie zmieniła się sama zasada własności i uczciwości. Sam fakt, że rządca był nieuczciwy, ma w tej przypowieści dodatkowy walor. Pan Jezus chce zawstydzić nas, Jego uczniów, że w porównaniu z ludźmi nieuczciwymi, którzy kierują się w życiu własnym interesem, jak w przypadku owego rządcy, brak nam rozsądku. Mówi nam wyraźnie: synowie tego świata roztropniejsi są w stosunkach z ludźmi podobnymi sobie niż synowie światłości (Łk 16,8).

Mówi nam: „Zobaczcie: ci ludzie umieją myśleć. Oni wiedzą, co przyniesie im korzyść i ocalenie w życiu. A wy, którzy mówicie, że wierzycie, wiecie, gdzie leży wasze zbawienie, wiecie, jak powinniście postępować, aby się zbawić, nie umiecie tego naprawdę robić”. Niby wiemy, a jednak okazuje się, że to nie jest prawdziwa wiedza. Staje się ona prawdziwą wiedzą, gdy ją wykorzystujemy w swoim życiu. Niestety, zazwyczaj nasza wiara ma charakter teoretyczny. Jest wiedzą na temat zbawienia, gdzieś tam w nieokreślonej przyszłości. Wiemy, ale zachowujemy się tak, jakbyśmy nie wiedzieli. Właśnie brak praktycznego wprowadzenia naszej wiary w życie świadczy o braku roztropności.

Można przytoczyć wiele przykładów braku takiej roztropności. W wymiarze społecznym narzuca się nam wartości niszczące, demoralizujące, lansuje się wręcz destrukcję człowieczeństwa. Wszystko to dzieje się w społeczeństwie w większości chrześcijańskim albo przynajmniej w dużym procencie deklarującym chrześcijański rodowód. Brak zdecydowanego odrzucenia tych niszczących działań świadczy o braku roztropności. Ostatecznie walkę z tendencjami demoralizującymi podejmują ludzie o fanatycznym zacięciu, ale tym samym często ośmieszają same chrześcijańskie wartości, powodując w konsekwencji dalszą ich deprecjację. Jednocześnie zobaczmy, jak ludzie zdeprawowani umieją walczyć o swoje i potrafią to osiągnąć! Jak są solidarni w walce o swoje!

W wymiarze społecznym może najłatwiej to zobaczyć. Ale Panu Jezusowi chodzi bardziej o nasze osobiste zaangażowanie w posługę miłości, która buduje prawdziwą więź komunii. Nasza wiara jest o tyle prawdziwa, o ile przekłada się w konkretnych sytuacjach na gest miłości i solidarności z innymi, którzy są w potrzebie. Klasycznie mówi się, że taki gest jest najlepszą lokatą, bo jest lokatą w banku niebieskim. Z naszej wiary wyrasta pierwsza, najbardziej podstawowa prawda, o której przypomina nam dzisiaj św. Paweł: Nasza bowiem ojczyzna jest w niebie (Flp 3,20). Dlatego troska o niebo i wyczekiwanie zbawienia w tym wymiarze powinno być naszą zasadniczą troską. Na tym polega prawdziwy rozsądek. Święty Paweł streszcza go w zaleceniu: stójcie mocno w Panu, umiłowani! (Flp 4,1). Na tym polega prawdziwy realizm wiary.

Włodzimierz Zatorski OSB

Fragment książki „Rozważania liturgiczne na każdy dzień”, t. 5, Tyniec 2010. Zapraszamy do zapoznania się z ofertą Wydawnictwa Benedyktynów Tyniec.