Ks. Guido Marini nowym ceremoniarzem papieskim

Abp Marini, znany jako zwolennik posoborowej reformy i mszy w językach narodowych, kilka lat temu oświadczył, że nie wyobraża sobie odejścia od reformy liturgii, przeprowadzonej po Soborze Watykańskim II. Jego posługa u boku Benedykta XVI po wejściu w życie Motu Proprio "Summorum Pontificum" – zdaniem obserwatorów – byłaby trudna do kontynuowania. Tym bardziej, że Benedykt XVI ma odprawić mszę w rycie trydenckim w Watykanie na początku grudnia.

Nowym mistrzem papieskich celebracji liturgicznych został jednocześnie mianowany ks. Guido Marini z Genui. Urodził się on w Genui 31 stycznia 1965. Tam się kształcił i 4 lutego 1989 przyjął święcenia kapłańskie. Uzupełniał potem wykształcenie na Papieskich Uniwersytetach: Laterańskim – w zakresie prawa kanonicznego i Salezjańskim – w dziedzinie psychologii środków społecznego przekazu. W latach 1988-2003 był osobistym sekretarzem trzech kolejnych arcybiskupów Genui: kardynałów Giovanniego Canestriego, Dionigiego Tettamanziego i Tarcisio Bertone. Był też mistrzem ceremonii liturgicznych dwóch ostatnich i obecnego rządcy tej archidiecezji abp. Angelo Bagnasco.

W latach 2003-05 kierował archidiecezjalnym Urzędem ds. Wychowania i Szkoły ze szczególnym uwzględnienieniem nauczania religii katolickiej. Do roku 2001 był także członkiem Rady Kapłańskiej a od 2005 jest kanclerzem Kurii Arcybiskupiej. Od 1992 wykładał prawo kanoniczne w genueńskiej sekcji Wydziału Teologicznego Północnych Włoch i w Wyższym Instytucie Nauk Religijnych.

Ogłosił wiele prac i artykułów z zakresu duchowości. Był także kierownikiem duchowym i duszpasterzem różnych grup młodzieżowych, jak również asystentem duchowym kilku żeńskich wspólnot zakonnych.

Urząd Obrzędów (lub Celebracji) Liturgicznych Papieża, którego zwierzchnik ma tytuł mistrza papieskich celebracji liturgicznych, jest jedną z najstarszych instytucji Kurii Rzymskiej. Jego początki sięgają XV wieku. Początkowo ceremoniałem papieskim zajmowała się Kamera Apostolska, ale po szeregu zmian w jej łonie w XVI stuleciu Pius IV wydał 10 maja 1563 brewe, potwierdzające niektóre prawa "mistrzów naszych ceremonii", przysługujących już biskupom Rzymu "od niepamiętnych czasów". Na mocy rozporządzeń następnych papieży, a zwłaszcza Benedykta XV z 25 czerwca 1917 mistrzowie ceremonii Świętego Kościoła Rzymskiego i Stolicy Apostolskiego tworzyli Kolegium pod przewodnictwem prefekta, mianowanego przez papieża w randze prałata domowego (dziś prałat honorowy Jego Świątobliwości) i protonotariusza apostolskiego.

Kolegium to uległo zmianom w czasie reformy Kurii Rzymskiej przeprowadzonej przez Pawła VI w latach sześćdziesiątych XX wieku. W następstwie zmian w latach 1967 i 1970 Kolegium stało się Urzędem ds. Obrzędów Liturgicznych, złożonym z 12 ceremoniarzy, w tym ośmiu rzeczywistych i czterech zastępców. Jan Paweł II, reformując Kurię w 1988, nadał Urzędowi obecną nazwę i poszerzył znacznie jego zadania i autonomię wewnętrzną.

Obecnie do najważniejszych jego obowiązków i uprawnień należy troska o właściwy przebieg uroczystości liturgicznych z udziałem i pod przewodnictwem Ojca Świętego bądź sprawowanych w jego imieniu przez jego specjalnych wysłanników: mszy św., nabożeństw, uroczystości beatyfikacyjnych i kanonizacyjnych, pogrzebów itp. Chodzi też o przygotowywanie konsystorzy dla wyboru nowych kardynałów oraz o zapewnienie właściwego przebiegu konklawe, mającego wybrać nowego papieża. Mistrz ceremonii papieskich jest jedynym nie-kardynałem, który ma prawo brać udział w tym zgromadzeniu kardynałów, oczywiście bez prawa głosowania.

na podst. KAI