Królem bądź tych wszystkich…

Niestety nie doszła ta wiadomość do wszystkich, więc Święta Kongregacja Obrzędów poleciła wykonać ten nakaz w następnym roku. Papież Pius X dekretem Świętej Kongregacji Odpustów i Relikwii z dnia 22 sierpnia 1906 roku nakazał odmawiać tę modlitwę co roku w Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa. Natomiast Pius XI encykliką Quas primas z 1925 roku polecił odmawiać ją co roku w ostatnią niedzielę października, czyli w niedzielę Chrystusa Króla.

Ta modlitwa popularna jest szczególnie w dzisiejszą uroczystość oraz w pierwsze piątki miesiąca. O poleceniu odmawiania jej w niedzielę Chrystusa Króla chyba w niewielu miejscach się już pamięta. Niestety sam tekst również się zmienił. Nie myślę tutaj o zmianie języka, która jest konieczna ze względu na jego ciągły rozwój. Chodzi mi o pominięcie całych zdań, które dawniej w tej modlitwie występowały.

„Królem bądź tych wszystkich, którzy jeszcze błąkają się w ciemnościach pogaństwa albo islamizmu i racz ich przywieść do światła i Królestwa Bożego. Wejrzyj wreszcie okiem miłosierdzia swego na synów tego narodu, który niegdyś był narodem szczególnie umiłowanym. Niechaj spłynie i na nich, jako zdrój odkupienia i życia, ta Krew, której oni niegdyś wzywali na siebie.”

Czyżbyśmy już nie musieli w myśl poprawności politycznej modlić się o to, aby wszyscy uznali z Jezusie Chrystusie Zbawiciela? Naprawdę nie wiem co jest takiego niewłaściwego w tych trzech zdaniach. Jest tylko jedna droga zbawienia, której bramą jest Chrystus. Ja jestem bramą owiec – mówi o sobie Jezus w ewangelii Jana. „Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze Mnie” (J 14.6) – myślę, że jaśniej Zbawiciel nie mógł się wyrazić. Nawet jeśli ktoś dostępuje zbawienia  poza Kościołem katolickim (bez swojej winy oczywiście) to nie jest to bez łączności z modlitwą Kościoła. Co zatem w sytuacji, gdy Kościół przestaje modlić się o nawrócenie, aby rychło nastała jedna owczarnia i jeden pasterz?

Ktoś powie, że to antysemityzm nazywać Izraela niegdyś szczególnie umiłowanym narodem. Jednak wydaje się, że tego wymaga zwykła teologiczna uczciwość. Fragment o Krwi Zbawiciela jest przywołaniem sceny z ewangelii (Mt 27.25). Nie ma to jednak nic wspólnego z wypominaniem komuś krzywd, ponieważ Kościół w modlitwie zaraz dodaje, że ta Krew  to źródło odkupienia i życia. I to nie jest wcale utrwalanie powtarzanego przez wielu Kościoła – twierdzy. Twierdza raczej nie jest otwarta i strażnik nie zaprasza nikogo do środka stojąc przed drzwiami.

Podsumowując nikt nie może mieć za złe Kościołowi, że modli się o czyjeś nawrócenie. Podobnie jak ja nie mogę mieć np. za złe muzułmanom, że mogą modlić się o nawrócenie „niewiernych”. Chrześcijaństwo jest religią misyjną. Nie jest jednak zwykłą propozycją  – jeśli chcesz. Cena naszego odkupienia była zbyt wielka.

Kult Serca Jezusowego może się wydawać współczesnemu człowiekowi zbyt tkliwy, uczuciowy. Jednakże nie czcimy narządu ciała Jezusa w sensie czysto biologicznym. Za obrazem Jego Serca widzimy bijące źródło łaski i życia, które dostępne są dla każdego człowieka, który uwierzy.