Koniec okresu Narodzenia Pańskiego

W pierwszą niedzielę po 6 grudnia – uroczystości Objawienia Pańskiego, w Polsce nazywanej zwyczajowo świętem Trzech Króli – Kościół obchodzi święto Chrztu Pańskiego. Zamyka ono liturgiczny okres Narodzenia Pańskiego. Następujący po nim poniedziałek należy już do czasu zwykłego.

Mimo że święto opiera się na dosłownym ewangelicznym opisie (por. np. Mt 3, 13-17), próżno szukać jego obchodów w przedsoborowym Kościele katolickim; jego źródła odnajdujemy w Kościele Wschodnim.

Dopiero 23.03.1955 dekretem Świętej Kongregacji Obrzędów ustanowiono na dzień 13 stycznia, w miejsce dawnej oktawy Epifanii, wspomnienie Chrztu Jezusa Chrystusa. Posoborowa reforma kalendarza liturgicznego w 1969 r. nadała mu obowiązującą do dziś nazwę święta Chrztu Pańskiego. Wtedy też pominięto wyrażenie „wspomnienie” i przesunięto jego termin na najbliższą niedzielę po 6 stycznia.

Choć święto Chrztu Pańskiego kończy liturgiczne obchody pamiątki Narodzenia Pana, polski obyczaj religijny pozwala na śpiewanie kolęd i wystawienie szopki aż do dnia Ofiarowania Pańskiego, czyli 2 lutego. Należy jednak dbać o to, aby w tym dodatkowym czasie kolędy nie zdominowały repertuaru pieśni, szczególnie w liturgii, która koncentruje się już także na innych tematach.

Na podst. Internetowej Liturgii Godzin i inf. wł.

Udostępnij

Udostępnij ten artykuł

REKLAMA

Zobacz także