Kongres eucharystyczny świętem Eucharystii

Święto Eucharystii

Kard. Joseph Ratzinger (Benedykt XVI) w jednej ze swoich publikacji Eucharystię określił jako „Święto wiary”; wiary w prawdziwą obecność Chrystusa, w Jego zmartwychwstanie i w uobecnianie się tego misterium paschalnego w liturgii. Z tej wiary wypływa kult eucharystyczny, którego szczególnym wyrazem są kongresy eucharystyczne. Kolejny, już czterdziesty dziewiąty odbędzie się w dniach 15-22 czerwca 2008 roku w Quebecu (Kanada). To „Święto Eucharystii” jest wielkim wydarzeniem w Kościele, które winno zainteresować i zaangażować każdego katolika.

Logo kongresu

Pierwszy kongres

Organizacja kongresów eucharystycznych jest zasadniczo młodym przedsięwzięciem w Kościele. Początków możemy szukać we Francji, gdzie świecka kobieta Emilie Tamisier z Tours (1834-1910) przy współpracy ze swoim spowiednikiem ks. Antoinem Chevrier (zm. 1879) oraz z kanonizowanym przez Jana XXIII Piotrem Julianem Eymardem – zwanym „apostołem Eucharystii” – wystąpiła z pomysłem organizacji pierwszego kongresu. Pierwsze próby niestety nie powiodły się z różnych przyczyn.

Trudności nie odebrały nadziei „apostołowi Eucharystii” oraz pani Tamisier, którym przy pomocy biskupów, prezbiterów, osób świeckich i z błogosławieństwem Papieża Leona XIII w końcu udało się zorganizować 1. Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny w Lille w 1881 roku. Kongres odbył się pod hasłem: „Eucharystia zbawia świat”.

Statio mundi

Bardzo ważną postacią dla rozwoju kongresów jest niemiecki liturgista J. A. Jungmann, który przedstawił nową koncepcję w organizacji kongresów. Zaproponował on przeżywanie kongresu jako statio mundi, czyli zgromadzenie wiernych dla sprawowania Eucharystii. Pierwszy raz taką formę przeżywania kongresu, gdzie najważniejsza była celebracja Eucharystii i adoracja Najświętszego Sakramentu, wprowadzono w czasie 37. Kongresu w Monachium w 1960 roku.

Kongresy są organizowana zasadniczo co 4-5 lat w różnych miejscach świata. Miejsce i termin są wybierane przez Ojca Świętego w porozumieniu z Konferencją Episkopatu danego kraju. W 1997 roku także i Polska cieszyła się szczęściem i przywilejem organizowania kongresu. Odbył się on we Wrocławiu, a jego idea wiodąca to: „Eucharystia i wolność”.

Obok międzynarodowych kongresów organizowane są także kongresy krajowe i diecezjalne.

Pobożność eucharystyczna

Kongresy eucharystyczne są organizowane przede wszystkim w celu ożywiania pobożności eucharystycznej wśród wiernych. Przez wspólne celebrowanie Eucharystii tworzy się wspólnota Kościoła. Adorowanie Chrystusa eucharystycznego rozwija wiarę w Jego prawdziwą obecność w Eucharystii, zaś konferencje naukowe, katechezy i homilie zwiększają świadomość i wiedzę o tajemnicy Eucharystii. Bardzo ważnym elementem przeżywania kongresu jest także zauważenie różnego rodzaju potrzeb świata i próba pomocy ludziom cierpiącym na choroby, biedę, uzależnienia. Udział w Eucharystii zobowiązuje do czynów miłosierdzia, gdyż one są milsze w oczach Boga niż ofiara.

Quebec

49. Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny zostanie zorganizowany w kanadyjskim mieście Quebec, które jest niezwykle ważne dla Kościoła Ameryki Północnej ze względu na rolę jaką odegrało w dziele ewangelizacji tego kontynentu. Obecnie jest to miasto mające pół miliona mieszkańców, charakteryzujące się wspaniałym położeniem i oryginalną architekturą. W tym roku Quebec obchodzi 400 – lecie swojego założenia, co w głównej mierze zadecydowało, że Sługa Boży Jan Paweł II wybrał właśnie to miejsce, powierzając mu organizację 49. Kongresu.

Eucharystia, Bożym Darem dla życia świata

Hasłem przewodnim tegorocznego kongresu – zatwierdzonym przez papieża Benedykta XVI – jest zdanie: Eucharystia, Bożym Darem dla życia świata. W ten temat została wpisana przede wszystkim misja przypomnienia o Bożym Darze, o Chrystusowej Passze, o Eucharystii, w której możemy w pełni doświadczyć obecności Boga. I właśnie „doświadczenie” jest głównym zadaniem każdego kongresu, a więc także i tego. Przez wspólną modlitwę – celebrację, adorację i kontemplację Najświętszej Eucharystii, – a także przez refleksję teologiczną ukierunkowaną na uczczenie daru Eucharystii uczestnicy kongresu, jak i cały Kościół będą chcieli na nowo odkrywać obecnego wśród nich Pana, doświadczać Jego obecności i miłości. Temat ten jest odpowiedzią na świat odczuwający totalną pustkę – świat nieobecności Boga. Tylko Eucharystia tę pustkę może wypełnić, bo tylko ona objawia Boga, który wciąż szuka człowieka, oczekuje spotkania z nim i pragnie z nim wejść w komunię miłości, w oblubieńczy personalny związek.

Logo kongresu w Quebecu

Znak (logo) tegorocznego kongresu jest niezwykle bogaty w symbolikę eucharystyczną. W logo jest widoczny krzyż, który dzieli na cztery części koło, które symbolizuje Hostię – Ciało Chrystusa. Przywołuje nam na pamięć dzielenie się Eucharystią, dzielenie się chlebem. Możemy także zauważyć w owym kole odwołanie do czterech stron świata, z których ludzie przybywają, aby wspólnie „łamać chleb”, w celu zmierzania do Królestwa Bożego (widoczne w logo wyobrażenie statku – barki). Kolorystyka żółto-czerwona przypomina nam chleb i wino z Eucharystii.

Dar Boga

Kongres Eucharystyczny w sposób szczególny pragnie nam przypomnieć, że Eucharystia jest najwspanialszym darem, jaki kiedykolwiek Chrystus ofiarował człowiekowi, gdyż w nim ofiarował samego siebie. Jest to dar, który ciągle jest aktualny, mimo, że posiada swoją niezwykłą „historię”, począwszy od wydarzenia ustanowienia w czasie Ostatniej Wieczerzy, przez misterium Paschy Chrystusa (ofiara i zmartwychwstanie), aż po prawie 2000 lat celebracji w świecie. Jest to dar ciągle żywy, aktualny i skuteczny, bo dający zbawienie całemu światu.

Eucharystia i Kościół

W temat kongresu jest także wpisana relacja Eucharystia – Kościół. I właśnie te dwa elementy stały się konstytutywne dla daru Nowego Przymierza, które Bóg zawarł z Kościołem, a które dokonało się przez krzyż i zmartwychwstanie, uobecniane w Eucharystii. Kościół, Oblubienica Baranka przez sprawowania świętych misteriów wchodzi w szczególny związek miłości ze swoim Oblubieńcem. Ikoną takiego związku dla Kościoła jest miłość Maryi – Niewiasty Eucharystii wobec swego Syna, Jezusa. To zjednoczenie Kościoła i Chrystusa w sposób szczególny jest widoczne w świętej liturgii, kiedy Chrystus – Głowa wykonuje swój kapłański urząd wespół z całym Kościołem – Ciałem. Przebywanie z Chrystusem, trwanie w tym oblubieńczym związku rozbudza w nas tęsknotę za wiecznością. Mamy jednak świadomość, że barka Kościoła płynąc przez morze historii dopiero pielgrzymuje do Królestwa Bożego. Jednakże głęboko zakorzenione doświadczenie wspólnoty miłości rozbudza w nas pragnienie przemieniania świata w duchu miłości, pokoju i przebaczenia. Gwarancją skuteczności takiej przemiany jest świętowanie Dnia Pańskiego dla wspomnienia chwalebnego zmartwychwstania naszego Pana i dla łamania chleba we wspólnocie Kościoła.

Dar dla życia świata

Jak mówi temat kongresu w Quebecu, Eucharystia jest darem dla życia świata. Przez chrzest zostaliśmy włączeni w życie Chrystusa, w Jego paschalne misterium, a przez Eucharystię to życie rozwijamy i w pełni żyjemy, stając się prawdziwymi czcicielami, celebrującymi i adorującymi Boga. Taka postawa pokornego sługi jest wpisana w chrześcijaństwo i wyraża się przez pełnienie czynów miłości wobec bliźnich: ewangelizację, misje, pomoc ubogim i cierpiącym. Takiej postawy stawania się darem dla innych uczy nas w Eucharystii Chrystus, który stał się człowiekiem po to, aby ofiarować swoje życie dla świata. Owa chrystusowa postawa pełnego posłuszeństwa wobec woli Boga ukazuje nam kolejny wymiar życia eucharystycznego. Prawdziwie żyć tzn. pełnić wolę Boga, realizować swoje powołanie niezależnie od tego czy jest to życie rodzinne, czy konsekrowane, czy też w samotności. Przez realizację szczegółowego powołania wyrażamy posłuszeństwo w realizacji pierwotnego powołania do świętości. Tylko Eucharystia pozwala nam stawać się błogosławionymi, tj. będącymi w bardzo bliskiej relacji miłości z Chrystusem. Relacji, która polega na bezinteresownym obdarowywaniu osoby samym sobą, na dawaniu siebie drugiemu z miłości, tak jak Chrystus ofiaruje nam samego siebie w Eucharystii.

Udział w kongresie

Każdy z nas może, a nawet powinien uczestniczyć w kongresie. Oczywiście tylko nieliczni będą mogli pojechać do Kanady, ale wszyscy mogą zgromadzić się w tym czasie na Eucharystii, adoracji Najświętszego Sakramentu, czy na pełnieniu dzieł miłosierdzia. Uczestnictwo w kongresie polega na jeszcze większym umiłowaniu tego wielkiego Daru od Boga, jakim jest Eucharystia.

Organizatorzy kongresu przygotowali także modlitwę, którą wiele osób odmawia każdego dnia, aby wyprosić u Pana owoce tego święta, a także samemu wzrastać w wierze.

49. Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny w Quebecu winien być dla nas wielkim wydarzeniem, które jeszcze bardziej ożywi nasze przeżywanie tego Misterium miłości, jakim jest Msza św. Kongres winien stać się okazją do zwiększenia świadomości i wzrostu wiary w realną obecność Chrystusa w Eucharystii, a tym samym pomóc w przeżywaniu „doświadczenia Boga” – w spotkaniu z Chrystusem, który ofiaruje nam samego siebie, stając się Bożym Darem dla życia świata.


Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Zobacz także

Ks. Krzysztof Porosło

Ks. Krzysztof Porosło na Liturgia.pl

Ksiądz archidiecezji krakowskiej (święcenia przyjął w 2013 r.). W 2015 r. rozpoczął studia doktoranckie z teologii dogmatycznej na Uniwersytecie Nawarry w Pampelunie (Hiszpania), które ukończył w 2019 r. obroną doktoratu. Od 2019 r. wykłada teologię dogmatyczną na Uniwersytecie Jana Pawła II w Krakowie. Od września 2020 r. jest diecezjalnym duszpasterzem akademickim przy Kolegiacie św. Anny w Krakowie. Pomysłodawca i współorganizator rekolekcji liturgicznych „Mysterium fascinans”, które odbywają się od 2008 r. Autor lub redaktor 15 książek poświęconych przede wszystkim zagadnieniom liturgicznym.