Kantyk ku czci Męki Pańskiej

4. Jestem bardzo bliski upadku
i ból mój jest zawsze przede mną
Żołnierze uplótłszy koronę z cierni
włożyli mi ją na głowę.

5. Przebodli ręce i nogi moje
policzyć mogę wszystkie kości moje
Do mego pokarmu żółci domieszali
a kiedy pragnąłem poili mnie octem.

6. Szydzą ze mnie wszyscy, którzy na mnie patrzą
wargi rozwierają, potrząsają głowami
A oni wpatrują się, sycą mym widokiem
między siebie dzielą moje szaty i los rzucają o moją suknię.

7. W ręce Twoje Panie powierzam ducha mojego
Ty mnie uwolnisz, Panie, Boże wierny
Wspomnij, Panie sługę Twego
gdy przyjdziesz do swego Królestwa.

wer. A Jezus raz jeszcze zawołał donośnym głosem i oddał ducha.
Miłosierdzie Pańskie na wieki wyśpiewywać będę.

8. On się obarczył naszym cierpieniem
i dźwigał nasze boleści
On przebity został za nasze grzechy
zdruzgotany za nasze winy.

9. Wszyscy pobłądziliśmy jak owce
każdy z nas zwrócił się ku własnej drodze
A Pan złożył na Niego
winy nas wszystkich.

10. Ocknij się, dlaczego śpisz, Panie,
Przebudź się i nie odrzucaj nas na zawsze
Oto Bóg jest zbawieniem moim
zaufam Mu i bał się nie będę.

Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.

Zmiłuj się nad nami, dobry Jezu
Któryś za nas cierpiał rany.

Boże, nasz Ojcze, wejrzyj łaskawie na Twoją rodzinę,
za którą nasz Pana Jezus Chrystus dobrowolnie oddał się w ręce prześladowców
i poniósł mękę na krzyżu.

Bądź błogosławione ciało, narodzone z Maryi dziewicy,
Prawdziwie rozciągnięte i wyniszczone na Krzyżu dla człowieka;
Z którego przebitego boku wytrysnął strumień krwi;
Jest ono dla nas przedsmakiem doświadczenia śmierci.
O Jezu słodki! O Jezu, Synu Maryi!