Jaki Kościół, tacy…

Ot, ostatnio jeden ksiądz miał sen (a w każdym razie mówił, że miał). W tym śnie odwiedził niebo, gdzie były pokoje dla lesbijek, gejów itd. a potem rozmawiał z Panem Jezusem, który mu radośnie oznajmił, że to, iż jest to sprzeczne z Pismem i Tradycją to dlatego, że On sam od zawsze robi to, co jest sprzeczne z Pismem i Tradycją. Oczywiście blogosfera się zagotowała, jedni krzyczą, że herezja, inni, że trzeba nam takich duszpasterzy jako ten, takich co to rozumieją Ewangelię. Znaleźli się nawet tacy, co napisali do Gazety Wyborczej, aby obronić owego księdza przed zarzutem herezji. Itd. Itd.

Patrzę na to z półotwartymi ustami i opadłymi witkami. Chyba zbyt jestem przyzywyczajony do wielkich w swojej transgresywności idei gnostyków, do głębi błędu arian, do logicznej w swej zaciekłości i głęboko ugruntowanej w pewnej szlachetnej tradycji, pomyłki Nestoriusza. A tu? Głupawe sny (które – jak słusznie zauważyła moja żona – stają się tu medium, w które należy wierzyć bardziej niż w to, co mówi Pismo i Tradycja), radosno-różowy Pan Jezus i „żadnej dystynkcji w rozumowaniu”, że zacytuję poetę. Aż ciarki przechodzą. Czyżby to było już tak, że jaki Kościół, tacy heretycy?