Imitamini quod tractatis

Na okoliczność święceń (każdego stopnia) pontyfikał przewiduje specjalną homilię, która tłumaczy "jakiej godności w Kościele dostępuje nasz brat". Do dziś brzmią w mych uszach słowa kardynała Franciszka Macharskiego, który w maju pouczał mnie oraz pozostałych braci: "rozważajcie zatem, co czynicie, naśladujcie to, czego dokonujecie" (agnoscite quod agitis; imitamini quod tractatis). Wielka szkoda, że wczoraj, choć oczywiście pontyfikał daje taką możliwość, zrezygnowano z owej okolicznościowej homilii a zdecydowano się na inne przemówienie… Szkoda, nie tylko dlatego, że jest to piękny teologicznie tekst…

Ponieważ mamy rok kapłański, warto zatem przywołać słowa tej homilii wyjaśniającej istotę urzędu posługiwania biskupa. 

Drodzy bracia i siostry, pilnie rozważcie, jakiej godności w Kościele ma dostąpić nasz brat. Nasz Pan, Jezus Chrystus, posłany przez Ojca w celu odkupienia ludzkości, sam wysłał na świat Dwunastu Apostołów, aby napełnieni mocą Ducha Świętego, głosili Ewangelię i gromadząc wszystkie ludy w jednym Kościele, uświęcali je i kierowali nimi. By ten urząd posługiwania przetrwał do końca świata, Apostołowie wybrali sobie pomocników i przez nałożenie rąk przekazali im dar Ducha Świętego otrzymany od Chrystusa, udzielając im pełni sakramentu święceń. W ten sposób z pokolenia na pokolenie przechodziła pierwotna tradycja przez nieprzerwane następstwo biskupów, a dzieło zbawienia trwa i rozwija się do naszych czasów.

W biskupie otoczonym swoimi prezbiterami jest wśród was obecny sam nasz Pan, Jezus Chrystus, który stał się Kapłanem na wieki. Przez posługę biskupa sam Chrystus nieustannie głosi Ewangelię i udziela wierzącym sakramentów wiary. Dzięki ojcowskiemu posługiwaniu biskupa przyłącza do swojego Ciała nowe członki, przez mądrość i roztropność biskupa sam Chrystus prowadzi was w doczesnej pielgrzymce do wiecznego szczęścia.

Z radością zatem przyjmijcie naszego brata, którego my biskupi przez nałożenie rak włączamy do naszego kolegium. Szanujcie go jako sługę Chrystusa i szafarza Bożych misteriów, któremu powierzono głoszenie prawdziwej Ewangelii przez posługę Ducha i sprawiedliwości. Pamiętajcie o słowach Chrystusa, który powiedział do Apostołów: „Kto was słucha, Mnie słucha, a kto wami gardzi, Mną gardzi, lecz kto Mną gardzi, gardzi Tym, który Mnie posłał”.

Ty zaś, drogi bracie, wybrany przez Pana, pamiętaj, że zostałeś wzięty z ludzi i dla ludzi ustanowiony, aby im pomagać w dążeniu do Boga. Biskupstwo oznacza obowiązek, a nie zaszczyt, a biskup ma raczej pomagać niż panować. Albowiem z nakazu Chrystusa ten, kto jest większy, ma być jak mniejszy, a przełożony jak sługa. Głoś słowo Boże, nastawaj w porę, nie w porę, napominaj z całą cierpliwością i umiejętnością. Przez modlitwy i Ofiary składane za lud tobie powierzony staraj się wybłagać liczne łaski płynące z pełni Chrystusowej świętości.

Bądź wiernym szafarzem, zarządcą i strażnikiem sakramentów Chrystusa w powierzonym tobie Kościele. Skoro zostałeś wybrany przez Ojca niebieskiego do rządzenia Jego rodziną, pamiętaj o Dobrym Pasterzu, który zna swoje owce i którego one znają. Nie zawahał się On oddać życia za owce.

Ojcowską i braterską miłością otaczaj wszystkich, których Bóg ci powierzył, zwłaszcza prezbiterów i diakonów, twoich współpracowników w Chrystusowej służbie, a także ubogich, słabych, pielgrzymów i przybyszów. Wzywaj wiernych, aby współpracowali z tobą w apostolskim posługiwaniu, i chętnie ich słuchaj. Nieustanną troską ogarniaj tych, którzy jeszcze nie należą do jednej owczarni Chrystusa, ponieważ oni są również tobie powierzeni przez Pana. Nigdy nie zapominaj, że należysz do kolegium biskupów w Kościele katolickim, który jest zjednoczony węzłem miłości, i nie przestawaj się troszczyć o wszystkie Kościoły oraz chętnie spieszyć z pomocą Kościołom, które tego potrzebują. Czuwaj nad całym ludem, nad którym Duch Święty ustanowił cię biskupem, abyś kierował Kościołem Bożym w imię Ojca, którego w Kościele uobecniasz, i w imię Jego Syna, Jezusa Chrystusa, którego urząd posługiwania nauczycielskiego, kapłańskiego i pasterskiego wykonujesz, i w imię Ducha Świętego, który ożywia Kościół Chrystusa i swoją łaską zaradza naszej słabości.