IV Prefacja wielkopostna / Prefacja wielkopostna

Oficjalny polski przekład:

Ty przez post cielesny uśmierzasz wady, podnosisz ducha, udzielasz cnoty i nagrody, przez naszego Pana Jezusa Chrystusa.

Oryginał łaciński:

Qui corporali ieiunio vitia comprimis, mentem elevas, virtutem largiris et praemia, per Christum Dominum nostrum.

Pochodzenie:

Jest to stara rzymska prefacja wielkopostna. Zawiera ją Sakramentarz Gregoriański typu II (ok. 650/683 r.) jako prefację piątku I tygodnia Wielkiego Postu (GrP 161), stąd przejęły ją Frankijskie Sakramentarze Gelazjańskie (archetyp we Flavigny, ok. 760/770 r.), ale jako prefację Środy Popielcowej. W identycznej funkcji wziął ją Suplement św. Benedykta z Aniane do papieskiego Sakramentarza Gregoriańskiego (ok. 810/815 r.; Sp 1546). Jeszcze w niektórych późniejszych sakramentarzach będzie to jedynie prefacja Środy Popielcowej (np. w gregoriańskim Sakramentarzu z Fuldy, ok. 975 r.; F 369), jednak w późniejszej liturgii Rzymu stanie się ona jedyną prefacją wielkopostną. Tak poświadcza Ordinarium Innocentego III (ok. 1213/1216 r.) i tak będzie w późniejszych mszałach.