III niedziela Wielkiego Postu

Mszał Pawła VI

Tekst: „Deus, omnium misericordiarum et totius bonitatis auctor, qui peccatorum remedia in ieiuniis, orationibus et eleemosynis demonstrasti, hanc humilitatis nostrae confessionem propitius intuere, ut, qui inclinamur conscientia nostra, tua semper misericordia sublevemur. Per Dominum”.

Oficjalny polski przekład: „Boże, źródło wszelkiego miłosierdzia i dobroci, Ty nam wskazałeś jako lekarstwo na grzechy post, modlitwę i jałmużnę, przyjmij nasze pokorne przyznanie się do przewinień, które obciążają nasze sumienia, i podźwignij nas w swoim miłosierdziu. Przez naszego Pana”.

Historia modlitwy. Modlitwa pojawia się po raz pierwszy w Sakramentarzu Gelazjańskim (ok. 628/715 r.) jako kolekta soboty IV tygodnia Wielkiego Postu. W tej samej funkcji zachowają ją jeszcze Frankońskie Sakramentarze Gelazjańskie (archetyp z Flavigny, ok. 760/770 r.) i niektóre późniejsze sakramentarze „mieszane”, np. Sakramentarz z Fuldy (ok. 975 r.). Potem modlitwa zanika, wydobywa ją z zapomnienia dopiero Mszał Pawła VI.

Początkowe słowa tej modlitwy, „Boże, źródło wszelkiego miłosierdzia i dobroci, Ty nam wskazałeś jako lekarstwo na grzechy post, modlitwę i jałmużnę” zostały również wykorzystane w Prefacji soboty III tygodnia Wielkiego Postu w Suplemencie św. Benedykta z Aniane do papieskiego Gregorianum (ok. 810/815 r.; Suplement zawiera ogromny zbiór Prefacji na różne dni). Prefacja ta jednak nie przeszła do późniejszej tradycji.

Mszał Piusa V

Tekst: „Quaesumus, omnipotens Deus, vota humilium respice: atque ad defensionem nostram, dexteram tuae maiestatis extende. Per Dominum”.

Przekład z łac.–pol. Mszału z 1968 r.: „Prosimy Cię, wszechmogący Boże, wejrzyj na pokorne modlitwy i wyciągnij w naszej obronie swoją potężną prawicę. Przez Pana naszego”.

Historia modlitwy. Modlitwa pojawia się dwukrotnie w Sakramentarzach Gregoriańskich (papieskim, ok. 625/638 r. i typu II, ok. 650/683 r.): najpierw w sobotę kwartalnych dni modlitw w I tygodniu Wielkiego Postu oraz w III niedzielę Wielkiego Postu. Frankońskie Sakramentarze Gelazjańskie i późniejsza tradycja zachowają tę modlitwę tylko w drugiej funkcji, w niedzielę. Natomiast w Sakramentarzu z Fuldy modlitwa pojawia się także jako część dłuższej, bardziej rozbudowanej modlitwy, stanowiącej Modlitwę po Komunii w formularzu „Mszy wspólnej za żywych i zmarłych”.

Mszał Pawła VI. Brak.