III Prefacja o Narodzeniu Pańskim

Oficjalny polski przekład:

W Nim zajaśniała tajemnicza wymiana, która nam przyniosła zbawienie. Gdy Nieskończony przyjął granice ludzkiej natury, śmiertelny człowiek stał się królem nad wiekami, i mieszkańców ziemi uczynił dziedzicami nieba.

Oryginał łaciński:

Per quem hodie commercium nostrae reparationis effulsit, quia, dum nostra fragilitas a tuo Verbo suscipitur, humana mortalitas non solum in perpetuum transit honorem, sed nos quoque, mirando consortio, reddit aeternos.

Pochodzenie prefacji:

Źródłem dla tej prefacji jest jedna z prefacji na Narodzenie Pańskie w Sakramentarzu leoniańskim (Sakramentarz z Werony) z ok. 560/590 r., sigla: Ve 1260. Można się zastanawiać, czy prefacja obecna jest skróconą wersją prefacji „leoniańskiej” czy też mamy do czynienia z prefacją nową, ułożoną na podstawie dawnego źródła, moim zdaniem raczej to drugie.

Prefacja Ve 1260 z zaznaczeniem wykorzystanych fraz:

Quoniam magnificum nostrae commercium reparationis effulsit: cum de homine veteri homo novus exsisteret, curatus mortalitate mortalitas; cum humana condicio de ipsius humanae condicionis confecta medicatione sanatur, et de obnoxia generatione peccato totius peccati nescia proles exoritur, ac non solum nostra a verbo tuo suscepta fragilitas perpetui fit honoris, sed nos quoque mirando consortio reddit aeternos.

Roboczy przekład:

Ponieważ zajaśniała wspaniała wymiana naszego zbawienia, gdy z człowieka dawnego zaistniał człowiek nowy, śmiertelność została uleczona śmiertelnością; gdy rodzaj ludzki został uzdrowiony lekarstwem sporządzonym z ludzkiej natury i z pokolenia obciążonego grzechem wzeszło potomstwo nie znające grzechu, i nie tylko nasza słabość przyjęta przez Twoje Słowo zostaje wyniesiona do wiecznej godności, lecz także my dostępujemy udziału w życiu wiecznym.