II Prefacja wielkopostna

Oficjalny polski przekład:

Ty nam dajesz czas łaski i zbawienia, abyśmy oczyścili serca od nieuporządkowanych przywiązań i wśród spraw doczesnych troszczyli się przede wszystkim o wieczne zbawienie.

Oryginał łaciński:

Qui filiis tuis ad reparandam mentium puritatem, tempus praecipuum salubriter statuisti, quo, mente ab inordinatis affectibus expedita, sic incumberent transituris ut rebus potius perpetuis inhaererent.

Pochodzenie:

To jest nowa prefacja, skomponowana w ramach posoborowej reformy liturgii, z wykorzystaniem dawnych źródeł patrystycznych i liturgicznych.

Oto źródła poszczególnych fraz:

– „ad reparandam mentium puritatem” – homilia 42 św. Leona Wielkiego;

– „inordinatis affectibus expedita” – prefacja suchych dni wrześniowych w Sakramentarzu Leoniańskim (= Sakramentarz z Werony; ok. 560/590 r.) – Ve 890; autorem prefacji może być papież Wigiliusz (537-555);

– „sic incumberent transituris ut rebus potius perpetuis inhaererent” – wg Modlitwy nad ludem z Mszy w rocznicę święceń biskupich papieża w Sakramentarzu Leoniańskim – Ve 1020; modlitwa wykorzystana także w Sakramentarzu Gelazjańskim (ok. 628/715 r.) jako Modlitwa nad ludem w sobotę IV tygodnia Wielkiego Postu – GeV 253; autorem modlitwy prawdopodobnie jest papież św. Gelazy I (492-496), który skomponował całe serie formularzy mszalnych przeciw pogańskiemu świętu Luperkaliów, formularz z tą modlitwą został prawdopodobnie użyty w niedzielę 2 kwietnia 495 r. (niedziela po Wielkanocy).