I Prefacja zwykła

Oficjalny polski przekład: „W Nim chciałeś wszystko odnowić, abyśmy mogli uczestniczyć w życiu, które On w pełni posiada. On będąc prawdziwym Bogiem, uniżył samego siebie, i przez krew przelaną na krzyżu przyniósł pokój całemu światu. Dlatego został wywyższony nad całe stworzenie i stał się przyczyną wiecznego zbawienia dla wszystkich, którzy są Mu posłuszni”.

Oryginał łaciński: „In quo omnia instaurare tibi complacuit, et de plenitudine eius nos omnes accipere tribuisti. Cum enim in forma Dei esset, exinanivit semetipsum, ac per sanguinem crucis suae pacificavit universa; unde exaltatus est super omnia et omnibus obtemperantibus sibi factus est causa salutis aeternae”.

Pochodzenie: Prefacja jest nowa, została ułożona w ramach posoborowej reformy liturgii. Jak się zdaje, nie ma ona żadnych precedensów liturgicznych a do jej skomponowania posłużyły bezpośrednio teksty biblijne:

–  „in quo omnia instaurare tibi complacuit” – zob. Ef 1, 10 i Kol 1, 19;

– „et de plenitudine eius nos omnes accipere tribuisti” – zob. J 1, 16;

– „cum enim in forma Dei esset, exinanivit semetipsum” – zob. Flp 2, 6-7;

– „ac per sanguinem crucis suae pacificavit universa” – zob. Kol 1, 20;

– „unde exaltatus est super omnia” – zob. Flp 2, 9;

– „et omnibus obtemperantibus sibi factus est causa salutis aeternae” – zob. Hbr 5, 9.