I Prefacja Adwentowa

Sprawa jest znacznie prostsza niż w przypadku kolekt. Bardzo dobre opracowanie zrobili Cuthbert Johnson OSB i Anthony Ward CM: Fontes Liturgici. The Sources of the Roman Missal (1975), t. II: Prefaces, w: Notitiae 22 (1987), s. 409-1009.

I Prefacja Adwentowa w przekładzie polskim:

On przez pierwsze przyjście w ludzkiej naturze spełnił Twoje odwieczne postanowienie, a nam otworzył drogę wiecznego zbawienia. On ponownie przyjdzie w blasku swej chwały,  aby nam udzielić obiecanych darów, których, czuwając, z ufnością oczekujemy.

Tekst łaciński:

Qui, primo adventu in humilitate carnis assumptae, dispositionis antiquae munus implevit, nobisque salutis perpetuae tramitem reseravit: ut, cum secundo venerit in suae gloria maiestatis, manifesto demum munere capiamus, quod vigilantes nunc audemus exspectare promissum.

Pochodzenie:

Jest to nowa prefacja, ułożona w ramach posoborowej reformy liturgii. Niektóre frazy zostały zaczerpnięte z dawnych źródeł liturgicznych (podaję również sigla źródeł):

1. „in humilitate carnis assupmtae” („w ludzkiej naturze” dosł. „w uniżeniu przyjętego ciała”) – Sp 1745: Suplement św. Benedykta z Aniane do papieskiego Sakramentarza gregoriańskiego (ok. 810/815 r.), końcowe błogosławieństwo Mszy w Oczyszczenie Maryi: „…qui Unigenitum suum hodierna die in assumpta carne in templo voluit praesentari...” („który zechciał, aby Jego Jednorodzony [Syn] w przyjętym ciele został w dniu dzisiejszym przedstawiony w świątyni”).

2. „dispositionis antiquae munus implevit” („spełnił Twoje odwieczne postanowienie”, dosł. spełnił dzieło dawnego postanowienia) – Ve 184: Sakramentarz leoniański (inaczej Sakramentarz z Werony; Rzym, ok. 560/590 r.); Prefacja na Wniebowstąpienie Pańskie: „in hac die, quo Iesus Christus Filius tuus (…) dispositionis antiquae munus explevit” („tego dnia, w którym Twój Syn Jezus Chrystus (…) spełnił dzieło dawnego przeznaczenia”).

3. „cum secundo venerit in suae gloria maiestatis, manifesto demum munere capiamus, quod vigilantes nunc audemus exspectare promissum” („On ponownie przyjdzie w blasku swej chwały,  aby nam udzielić obiecanych darów, których, czuwając, z ufnością oczekujemy”) – Ve 171 i 179: Sakramentarz leoniański (Sakramentarz z Werony); kolekta i prefacja na Wniebowstąpienie Pańskie: „secundo mediatoris adventu manifesto munere capiamus, quod nunc audemus sperare promissum” (identyczna fraza pojawia się w obu modlitwach).

Interesujące jest to, że do zbudowania Prefacji na Adwent posłużyły dawne teksty na Wniebowstąpienie. To pokazuje, jak żaden aspekt misterium chrześcijańskiego nie jest ekskluzywnie „zawłaszczony“ przez jeden okres liturgiczny czy święto. Te same tematy, w tym przypadku oczekiwanie na chwalebny powrót Chrystusa, przewijają się w różnych kontekstach.