Filet na komodzie

Musi jakaś drapieżna ryba to była.

Jednak przyjęliśmy jego karygodne zachowanie na klatę, gdyż albowiem zostaliśmy wcześniej wzmocnieni serią rozluźniająco-dystansujących (głównie szczękę od szczęki) ćwiczeń. Nie mówiąc o tym, że oprócz Pauliny dołączył dziś do nas Piotr (witamy!). Mamy nadzieję, że skomplikowanie dzisiaj ćwiczonych melodii nie wpłynie destrukcyjnie na ich motywację i pośpiewają jeszcze z nami.

Jedyną wyrwę, i to znaczącą, stanowił brak Pani Kierowniczki – wieść gminna niesie, że dopadł ją wirus równie podstępny jak „filet”. Życzymy zdrowia, bo próby bez niej to nie te same próby, co zwykle… Brak tabelki i przynagleń do jej wypełniania to olbrzymi brak.

Dziś walczyliśmy o czyste zaśpiewanie responsoriów z III nokturnu. Szczególnie bolesne okazało się ponowne zmierzenie z „Nascetur” – kwinty i kwarty połączone z szerokim ambitusem melodii i okrutnie wysokim zaintonowaniem całości przez Wybitnego Muzykologa rozłożyły nasze drugie wykonanie. Kronikarz węszy w tym spisek sekcji wielbicieli głębi. Zwłaszcza, że po porażce zaśpiewaliśmy to responsorium w o wiele niższej tonacji. Sprytne.

Za tydzień także się spotykamy, co prawda z głowami posypanymi popiołem, ale za to burczenie w pustych z powodu postu brzuchach można spokojnie uznać za burdon. Tylko czy uda nam się ustalić jego jednolitą tonację? Przybywajcie sprawdzić!