Dzień Judaizmu – Oremus et pro Iudaeis

Zmian w niej dokonywał Jan XXIII, a ostatnio w 2008 roku Benedykt XVI. Kościół modli się, aby Bóg i Pan oświecił serca Żydów, aby poznali Jezusa Chrystusa Zbawiciela wszystkich ludzi. Jest tutaj wyraźna prośba do Boga o nawrócenie narodu niegdyś wybranego. Niegdyś, ponieważ na mocy śmierci i zmartwychwstania Chrystusa cała ludzkość stała się powołana do nowego Ludu Wybranego, czyli Kościoła. Stare Przymierze przestało obowiązywać co obrazuje ewangeliczne rozdarcie się zasłony przybytku w świątyni. Stara ofiara została zastąpiona nową doskonalszą Ofiarą.

Istnieje dzisiaj tendencja do nazywania antysemitą każdego, kto chociażby zasugeruje, iż wyznawcy judaizmu tkwią w błędzie i muszą się nawrócić dla własnego dobra i zbawienia. Często przytacza się tutaj liczne przychylne gesty Jana Pawła II w stosunku do żydów. Jednakże gesty i prywatne odczucia jednego papieża nie zmieniają nauki Kościoła katolickiego w danej materii. Nadal pierwszym zadaniem katolika w relacji żyd – katolik jest nawrócenie tego pierwszego. Chęć doprowadzenia wyznawców judaizmu do Zbawiciela jest przejawem miłości bliźniego – chcę jego zbawienia, troszczę się nie tylko o ciało brata, ale też o jego duszę.

Trzeba zaznaczyć, że obecnie mamy do czynienia z judaizmem rabinistycznym, który różni się od judaizmu czasów Chrystusa. Wraz z upadkiem świątyni upadł judaizm związany ze świątynią. Często decyzje rabinów były podyktowane odcięciem się od rozprzestrzeniającego się chrześcijaństwa. Jako przykład można podać synod w Jabne w 90 roku n.e. To tam zmieniono dotychczasową interpretacje słów z Księgi Izajasza ‘”Oto dziewica pocznie i porodzi syna” na oto młoda kobieta pocznie i porodzi syna. Zrobiono to ze względu na przekonanie chrześcijan o dziewiczym poczęciu Syna Bożego. Chociaż Żydzi byli niegdyś wybranym narodem to chrześcijanie nie są zobligowani do przestrzegania praw Starego Zakonu. Konflikt o tę kwestię można dostrzec już w Dziejach Apostolskich w kwestii obrzezania. Można powiedzieć więcej : nie wolno tego robić katolikowi, a przynajmniej aktywnie w tym brać udziału.

Dalej modlitwa mówi o pragnieniu zbawienia wszystkich ludzi przez Boga. To nie oznacza w żadnym wypadku tego, iż wszyscy będą zbawieni lub tego, że piekło będzie puste. „Spraw łaskawie, aby kiedy pełnia ludów wejdzie do Twojego Kościoła, cały Izrael został zbawiony”. Pełnia ludów oznacza powszechność Kościoła, inaczej mówiąc jego katolickość. Jest to społeczność, w której nie ma już Żyda ani Greka, ale są osoby przez Chrzest uwolnione od zmazy grzechu pierworodnego. Nie należy w końcowym zdaniu odczytywać pewności, iż Izrael się zbawi. Raczej życzenie i prośbę do Boga oto, aby zdążył on się nawrócić, aby spotkać Chrystusa jak Mojżesz i Eliasz na Taborze.