Do przemyślenia na Niedzielę Trójcy Świętej

Pierwszy, to prefacja o Trójcy Świętej, obecnie odmawiana raz w roku, a w liturgii wg. Mszału Piusa V w większosć niedziel.

Drugie – to jedno z mniej znanych wyznań wiary Kościoła Katolickiego, tzw. Quicimque, czyli symbol św. Atanazego.

Prefacja o Trójcy Świętej

Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, * abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, *Panie, Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże.
Ty z jednorodzonym Synem Twoim i Duchem Świętym * jedynym jesteś Bogiem, jedynym jesteś Panem; nie przez jedność osoby, * lecz przez to, że Trójca ma jedną naturę. * W cokolwiek bowiem dzięki Twemu objawieniu * wierzymy o Twojej chwale, * to samo bez żadnej różnicy myślimy o Twoim Synu * i o Duchu Świętym. * Tak iż wyznając prawdziwe i wiekuiste Bóstwo * wielbimy odrębność Osób, * Jedność w istocie i równość w majestacie.
Majestat ten chwalą Aniołowie i Archaniołowie, * Cherubini i Serafini, * którzy nie przestają powtarzać codziennie, *jednym głosem wołając:

Quicumque

Ktokolwiek pragnie być zbawiony, powinien przede wszystkim trzymać się wiary katolickiej.
Kto by jej w całości i bez uszczerbku nie zachował, niechybnie zginie na wieki.
Wiara zaś katolicka jest, abyśmy czcili jednego Boga w Trójcy, a Trójcę w jedności, nie mieszając osob, ani nie rozdzielając istoty.
Bo inną jest osoba Ojca, inną Syna, inną Ducha Świętego, lecz Ojca i Syna i Ducha Świętego jedno jest Bóstwo, równa chwała i jednowieczny majestat.
Jaki jest Ojciec, taki też i Syn i taki Duch Święty.
Nie stworzony Ojciec, nie stworzony Syn, nie stworzony Duch Święty.
Niezmierzony Ojciec, niezmierzony Syn, niezmierzony Duch Święty.
Wieczny Ojciec, wieczny Syn, wieczny Duch Święty.
A jednak nie ma trzech wiecznych, lecz jeden Wieczny, jako i nie ma trzech nie stworzonych, ani trzech niezmierzonych, lecz jeden Nie stworzony i jeden Niezmierzony.
Podobnie też wszechmogący jest Ojciec, wszechmogący Syn i wszechmogący Duch Swięty, a jednak nie ma trzech wszechmogących, lecz jeden jest Wszechmogący.
Tak też Ojciec jest Bogiem, Syn jest Bogiem, Duch Święty jest Bogiem, a jednak nie ma trzech bogów, lecz jeden jest Bóg.

Tak również Ojciec jest Panem, Syn jest Panem i Duch Święty jest Panem, a jednak nie ma trzech panów, lecz jest jeden Pan.
Bo, jak nas wiara chrześcijańska skłania do tego, byśmy każdą Osobę w szczególności wyznawali Bogiem i Panem, tak nam też religia katolicka zabrania mówić o trzech bogach lub trzech panach.
Ojciec nie jest przez nikogo ani uczyniony, ani stworzony, ani zrodzony.
Syn jest od Ojca samego nie uczyniony, ani stworzony, lecz zrodzony.
Duch Święty jest od Ojca i Syna nie uczyniony, nie stworzony, ani nie zrodzony, lecz od Nich pochodzi.
Więc jeden tylko Ojciec, nie trzech ojców, jeden Syn, nie trzech synów, jeden Duch Święty, nie trzech duchów świętych.
A w tej Trójcy nic nie jest wcześniejsze lub późniejsze, nic większe lub mniejsze, lecz wszystkie trzy Osoby jednakowo są wieczne i we wszystkim – jak się już powiedziało – należy czcić Jedność w Trójcy a Trójcę w Jedności.
Kto chce być zbawiony, tak niechaj o Trójcy rozumie.
Lecz do zbawienia wiecznego potrzeba nadto z pełnią wiary uznawać wcielenie Pana naszego Jezusa Chrystusa.
Otóż prawdziwa wiara żąda, byśmy wierzyli i wyznawali, że Pan nasz Jezus Chrystus, Syn Boży, Bogiem jest i człowiekiem.
Bogiem – z istoty Ojca zrodzony przedwiecznie, człowiekiem zaś – z istoty matki narodzony w czasie.
Bóg doskonały i człowiek doskonały, złożony z rozumnej duszy i ciała ludzkiego.
Równy Ojcu ze względu na swą boskość, mniejszy od Ojca ze względu na swe człowieczeństwo.
I jakkolwiek jest Bogiem i człowiekiem, to jednak nie masz dwóch, lecz jeden tylko jest Chrystus.
Jeden, nie przez przemianę bóstwa w ciało, lecz przez przyjęcie człowieczeństwa przez Boga. Bezwzględnie jeden – nie przez zlanie się natur, lecz przez jedność osoby.
Bo jak rozumna dusza i ciało stanowią jednego człowieka, tak Bóg i człowiek jednym jest Chrystusem, który cierpiał dla naszego zbawienia, zstąpił do piekieł, trzeciego dnia zmartwychwstał.
Wstąpił na niebiosa, siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego, stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych.
A na Jego przyjście mają wszyscy ludzie zmartwych wstać w ciałach swoich i zdać rachunek ze spraw swoich.
I pójdą ci, którzy czynili dobrze, do żywota wiecznego, a ktorzy źle czynili – w ogień wieczny.
Taka jest wiara katolicka, bez której wiernego i stałego zachowania nikt zbawienia dostąpić nie może.