Dies irae

Lacrimosa dies illa,

Skomentuj

Qua resurget ex favilla
Judicandus homo reus:

Huic ergo parce, Deus.
Pie Jesu Domine,
Dona eis requiem. Amen.
 


Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Udostępnij

Udostępnij ten artykuł

REKLAMA

Zobacz także

Piotr Chrzanowski

Z wykształcenia inżynier mechanik, od dłuższego czasu z zawodu dyrektor. Mieszka pod Bydgoszczą. Mąż z ponad dwudziestoletnim stażem i ojciec dwóch synów w wieku licealnym.


Dies irae

Na ostatni tydzień liturgicznego roku Liturgia Godzin proponuje, w miejsce hymnów oficjum czytań, jutrzni i nieszporów, sekwencję „Dies irae”. Autorem tego tekstu jest XIII-wieczny franciszkanin, Tomasz z Celano, biograf św. Franciszka. O samym „Dies irae” wybitny angielski badacz średniowiecznej poezji łacińskiej, F.J.E. Raby, pisze, iż jest to najbardziej majestatyczna ze średniowiecznych sekwencji, doskonała w formie, mistrzowska pod względem rymu, najwznioślej wyrażająca grozę Dnia Ostatniego, przepowiadanego przez żydowskich proroków i pogańską Sybillę.1 O czym tak naprawdę ten tekst nam mówi, skąd się wzięły jego obrazy?

Skomentuj

Na ostatni tydzień liturgicznego roku Liturgia Godzin proponuje, w miejsce hymnów oficjum czytań, jutrzni i nieszporów, sekwencję „Dies irae”. Autorem tego tekstu jest XIII-wieczny franciszkanin, Tomasz z Celano, biograf św. Franciszka. O samym „Dies irae” wybitny angielski badacz średniowiecznej poezji łacińskiej, F.J.E. Raby, pisze, iż jest to najbardziej majestatyczna ze średniowiecznych sekwencji, doskonała w formie, mistrzowska pod względem rymu, najwznioślej wyrażająca grozę Dnia Ostatniego, przepowiadanego przez żydowskich proroków i pogańską Sybillę.1 O czym tak naprawdę ten tekst nam mówi, skąd się wzięły jego obrazy?

none

Udostępnij

Udostępnij ten artykuł

REKLAMA

Zobacz także