Coś się kończy, coś się zacznie

A po świętowaniu liturgicznym należy odpowiednio uczcić rzecz świeckim sposobem, więc w tygodniu po uroczystości spotkaliśmy się przy suto zastawionym stole. Były tam rzeczy tradycyjnie smaczne, i rzeczy, których smaczność dopiero odkryliśmy (humus oraz kasza manna z owocami, czyli świetna reklama kucharskich umiejętności Julii). Na naszą agapę zaanektowaliśmy lokal Dominikańskiego Ośrodka Liturgicznego a ojciec zadbal o odpowiednią oprawę muzyczną – słuchaliśmy nagrań z Festiwalu Muzyki Dawnej w Jarosławiu, na pierwszy ogień poszedl wspaniałe oratorium "Jephte". 

Niespiesznie wymieniliśmy nasze opinie o wigilii, sposobach słyszenia i co z nich wynika dla muzyki oraz innych tematach już luźno związanych z liturgią. Najistotniejszym elementem spotkania była jednak wiadomość, którą podzielił się z nami ojciec Grzegorz. Otóż od lipca przenosi się do Szczecina (szczęściarze! Proszę tam dbać oraz doceniać ojca!), a na jego miejsce do ośrodka przyjdzie o. Tomasz Rojek, czyli desant z Rzeszowa – powitać!

Od września ma się też nieco zmienić nasz tryb pracy, gdyż ma być więcej wigilii i mamy je tworzyć we współpracy z innymi grupami duszpasterskimi ze Stolarskiej: Beczką, Jankami, Przystanią i DDR. Brzmi intrygująco, nie da się ukryć.

Na zakończenie tego roku jednak chcemy przede wszystkim podziękować ojcu Grzegorzowi za jego cierpliwość i to, że nie stracił nigdy wiary w nas, a przynajmniej nie do końca! Dzięki temu mogliśmy sie rozwijać: grupowo i indywidualnie. I brzmi na to, że skutecznie!

Dzię-ku-je-my!