Koniec i początek

 

Patrząc na dyskusję pod ostatnim komentarzem do liturgii, zaczynam się uśmiechać, życząc jednocześnie, aby wszyscy duszpasterze mięli "takie problemy". Dla mnie to koniec i początek dyskusji. Już wyjaśniam...

Mieszkam w klasztorze lubelskim. Jak przyjechałem tutaj rok temu (zaraz po święceniach), to przeor zwrócił mi uwagę (sic!), żebym pomyślał o rozdawaniu Komunii pod dwiema postaciami, ponieważ NASZ BISKUP BARDZO O TO PROSI I ZACHĘCA. Warunkiem jest katecheza, po prostu mistagogia. Kocham głoszenie (taki Zakon, nie moja wina), a głosić Eucharystię i wtajemniczać w Liturgię planuję przez resztę mojego życia jak tylko będę potrafił. Próbujemy zatem razem z drugim duszpasterzem tłumaczyć i wyjaśniać, wprowadzać w Misterium. Nasze duszpasterstwo akademickie, w sensie studenci, chyba mogą więcej o tym powiedzieć. Bardzo chcę ich tak wtajemniczyć, żeby potrafili to zrobić potem ze swoimi dziećmi. Ale o tym kiedy indziej.

Wracając do Komunii, to muszę wyznać, a nie zaprzeczyć, że w ciągu ostatniego roku rozdawałem Komunię pod jedną postacią (Chleba) tylko kilka razy. I z tego miejsca chciałbym szczerze podziękować Ks. Apb. Życińskiemu. Wiem, że nie wszyscy go lubią, ale tutaj jestem dumny, że mam takiego pasterza.

PAPIERY NA TO:
http://www.kkbids.episkopat.pl/anamnesis/32/3.htm

PS. Żeby było jasne: nasza msza jest dłuższa, albo lepiej: długa. I nikt z tego powodu jakoś nie narzeka. Rozdajemy Ciało i Krew Pańską w dwóch miejscach z przodu kościoła. Tylko do ust...

Jeśli ktoś chce chodzić na krótką mszę, to mamy dobrobyt religijny w kraju i zazwyczaj w miastach jest wybór. Nie ma problemu. Staramy się wyeliminować wszelki pośpiech, Kanon Rzymski jest Pierwszą i najbardziej znaną nam modlitwą eucharystyczną, schola lubi śpiewać, ale celebransom też w miarę dobrze idzie, więc ten Kanon to zazwyczaj śpiewamy.

Liturgia to dom: najlepiej byłoby na początku zdejmować buty...
Wierzę w to i chcę jeszcze bardziej.