Teologia dziecięca – odsłona XII

Poniżej zapis strumienia eschatologicznej świadomości. Plus trochę kosmologii. Mylą się generalnie wszyscy, którzy twierdzą, że wszechświat się rozszerza. Ignoranci!

M.: Świat się musi zmniejszać, bo nigdy by nie było końca świata. A gdyby nie było końca świata to żaden człowiek by nie umarł. Jeden człowiek żyłby ciągle. Świat się powiększał tylko wtedy, kiedy Adam i Ewa przyszli na świat i zaczął się zmniejszać kiedy umarli.

Potem musiał się zmniejszać i się zmniejszał

Większość świata zaczęła się zmniejszać, ale świat jest jeszcze bardzo duży, bo idzie bardzo powoli i gdyby szedł szybko to szybko ludzie by umarli. A i tak wszyscy jesteśmy bardzo mali w stosunku do ziemi i Boga.

Świat się zmniejsza jeszcze wolniej niż ja chodzę.

Jak Pan Jezus się urodził już wtedy świat się zmniejszał. Gdy się zmniejszy do końca będzie koniec świata. Pan Bóg sprawi, że spadnie gruba warstwa śniegu, ludzie nie będą mogli się przedrzeć. A potem ten śnieg stopnieje, będzie za duża trawa będzie trzeba ją kosić. Potem będzie wielka burza, wszyscy ludzie się utopią bo to będzie wielka powódź, wszystkie zwierzęta wszyscy ludzie. Ta woda będzie większa od Olimpu, nawet Olimp zaleje.

Koniec świata będzie za kilkanaście lat.

(tu wtrąciła się mama)

A.: A skąd wiesz?

M.: Bo ja wiem, jaki był początek świata, choć mnie nie było na świecie

Najpierw Pan Bóg stworzył wodę, potem góry i ziemię, potem trawę i kwiaty, a potem Adama i Ewę, potem zwierzęta, drzewa i wiatr potem stworzył. No i to wszytko, dalej nie pamiętam, jak potem będę pamiętała to ci powiem.

I Pan Bóg sprawił, zaczęli się pojawiać wieśniacy na ziemi, budowali sobie chaty. I więcej już nie pamiętam.

Tu niestety monolog się urwał…


Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Zobacz także

Tomasz Dekert

Tomasz Dekert na Liturgia.pl

Urodzony w 1979 r., doktor religioznawstwa UJ, wykładowca w Instytucie Kulturoznawstwa Akademii Ignatianum w Krakowie. Główne zainteresowania: literatura judaizmu intertestamentalnego, historia i teologia wczesnego chrześcijaństwa, chrześcijańska literatura apokryficzna, antropologia kulturowa (a zwłaszcza możliwości jej zastosowania do poprzednio wymienionych dziedzin), języki starożytne. Autor książki „Teoria rekapitulacji Ireneusza z Lyonu w świetle starożytnych koncepcji na temat Adama” (WAM, Kraków 2007) i artykułów m.in. w „Teofilu”, „Studia Laurentiana” i „Studia Religiologica”. Mąż, ojciec czterech córek i dwóch synów.