Pochwalony bądź, Panie, ze wszystkimi Twymi stworzeniami

Siedząc wczoraj, w miłym towarzystwie, przed pewnym dominikańskim kościołem, rozmawiając o poetach rosyjskich i wojskowym przysposobieniu na studiach, jedząc ciastka z rodzynkami (trochę za mocno przypieczone), pomyślałem kilka razy o św. Franciszku z Asyżu.

Skomentuj

Dlaczego? Kilka raz podszedł do mnie pies, jak to ks. Twardowski mawiał – łaskawy, bo się łasił, a nawet raz pocałował mnie serdecznie w policzek. Ciepły, kochany i przyjazny pies. I kilka razy, jakieś trzydzieści centymetrów obok, przysiadała z wdziękiem pani wróblowa, żeby zjeść okruszki z ciastek. Trochę nieśmiała, ale bardzo kulturalna, w odróżnieniu od pana wróbla, który zachował się niezbyt elegancko.

Św. Franciszek to moje dzieciństwo, bo kościołem parafialnym opiekowali się franciszkanie. Teraz, kiedy mam za sobą doświadczenia i franciszkańskie, i dominikańskie, śmiało mogę powiedzieć: św. Franciszek górą!

A w dzisiejszej Niedzieli poruszający tekst Katarzyny Woynarowskiej pt. „Psiara”.
 


Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Udostępnij

Udostępnij ten artykuł

REKLAMA

Zobacz także

Marcin L. Morawski

Marcin L. Morawski na Liturgia.pl

Filolog (ale nie lingwista) o mentalności Anglosasa z czasów Bedy. Szczególnie bliska jest mu teologia Wielkiej Soboty. Miłośnik Tolkiena, angielskiej herbaty, Loreeny McKennitt i psów wszelkich ras. Uczy greki, łaciny i gockiego. Czasami coś tłumaczy, zdarza mu się i wiersz napisać. Interesuje się greką biblijną oraz średniowieczną literaturą łacińską i angielską. Członek International Society of Anglo-Saxonists, Henry Bradshaw Society.