viernes [z hiszp. piątek]

Już dziś nie było kursu hiszpańskiego. Wszyscy myśleliśmy, że jeszcze w ten piątek. Na koniec zajęć w poprzedni piątek, Nuria oświadczyła, że koniec kursu. Pełne zaskoczenie. Aż żal. Nie było ani kwiatków, ani czekoladek. Myślę o niej. Lubiłam jej monologi… i w dialogi wdawać się w miarę moich możliwości. I jej katalońską pogodę ducha.

Skomentuj

Ile razy wspominała na Barcelonę, z której pochodzi, to chciałam mówić – i ja, i ja to wiem, byłam, widziałam. Ale czas przeszły choćby najmniej złożony nie był w programie semestru początkowego. Nie możesz nic powiedzieć o swojej przeszłości, choćby to było wczoraj albo godzinę temu. Po prostu teraz i teraz, ani nawet potem czy jutro. Tylko czas teraźniejszy. Tak się nie da w pełni gadać. Można coś bąknąć mniej lub bardziej ogólnego i tyle tylko. Można, oczywiście nawijać co tu i teraz, ale ciężko nie odwoływać się do tego, co już stało się, co było albo planów, marzeń, zamierzeń na następny czas.

Przebimbałam piątek z przyjaciółkami.

I o to chodzi [od czasu do czasu].
 


Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Udostępnij

Udostępnij ten artykuł

REKLAMA

Zobacz także

Joanna Jarco

Joanna Jarco na Liturgia.pl

Projektant graficzny, ceramik, śpiewak. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych na Wydziale Malarstwa w Warszawie. Ukończyła też studia podyplomowe w Wyższej Szkole Europejskiej im. Ks. J. Tischnera na wydziale Życie i myśl Jana Pawła II. Wychowała się i mieszka w Podkowie Leśnej. Jest autorką szeregu projektów graficznych stworzonych dla Dominikańskiego Ośrodka Liturgicznego, m.in.: Jezu, śliczny kwiecie, Pieśń o nadziei, Przez Twe święte Zmartwychwstanie, Duszo Chrystusowa.