„Nasze plany i nadzieje…”

Pierwsza zwrotka brzmi: „Nasze plany i nadzieje / coś niweczy raz po raz / tylko Boże Miłosierdzie / nie zawodzi nigdy nas”.

Hmm, co autor miał na myśli? Oczywiście zawsze można szukać różnych interpretacji, ale chyba najprościej jest rozumieć te słowa w kluczu tzw. religijności naturalnej. Boże Miłosierdzie wydaje się tutaj być przywołane jako jedyny gwarant realizacji naszych planów i nadziei, bo wszystko inne może zawieść.

Oczywiście życie jest bardzo bogate i różnych skomplikowanych sytuacji nie da się podciągnąć pod jeden wspólny mianownik. Zapytam jednak przekornie: czy przynajmniej w niektórych sytuacjach nie jest tak, że nasze różne plany i nadzieje są niweczone właśnie przez Boże Miłosierdzie? I nie jest wcale tak, że muszą to być jakieś plany same w sobie złe i grzeszne. Pamiętajmy o słowie z Izajasza, które powraca do nas rokrocznie w Wigilii Paschalnej: „Bo myśli moje nie są myślami waszymi, ani wasze drogi moimi drogami – wyrocznia Pana” (Iz 55, 8). Jak patrzę wstecz na różne moje porażki i na fiasko różnych moich planów i nadziei, to z perspektywy czasu nie mam wątpliwości, że stał za nimi miłosierny Bóg, z czego w tamtych momentach nie zdawałem sobie sprawy. Proponuję zacytowane słowa pierwszej zwrotki pieśni rozumieć tak, że Boże Miłosierdzie niezawodnie prowadzi nas do zaakceptowania własnej historii życia, także z porażkami i z fiaskiem różnych naszych ludzkich nadziei.

***

A poza tym uważam, że Sakramentarz Tyniecki powinien być wydany.

Ceterum censeo Sacramentarium Tinecense edendum esse.