KOLEKTA

Wszechmogący Boże, wspieraj swoich wiernych i okaż wiekuistą dobroć proszącym, którzy uznają Ciebie za Stwórcę i Pana; odnów życie im udzielone i odnowione zachowaj. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa…

Wracamy dziś w naszej modlitwie do łaski chrztu świętego, prosimy byśmy tą rzeczywistością chrzcielną umieli żyć. Nasze życie z Bogiem, fakt że dziś możemy z Nim rozmawiać wynika z tego, że zostaliśmy ochrzczeni. W tym wydarzeniu, którego być może nie pamiętamy On obdarzył nas łaską Życia Wiecznego to znaczy życia z Nim w jedności. To w chrzcie staliśmy się nowym stworzeniem w Chrystusie i przyoblekliśmy się w Chrystusa. To chrzest otworzył nam sakramentalną drogę życia z Bogiem. Otworzył możliwość umacniania tej więzi  i zażyłości poprzez spotkanie w Komunii Świętej, poznawanie Go bardziej i bliżej w Liturgii Słowa. Otworzył nas na doświadczanie i poznawanie Jego miłosierdzia w Sakramencie pokuty i pojednania. Możemy coraz bardziej i głębiej rozpoznawać Go jako Stwórcę i Pana naszego życia. Sam Bóg powołał nas do życia z Nim i tym życiem nas obdarzył.  Dziś modlimy się, abyśmy coraz bardziej odkrywali czym jest życie udzielone nam przez Boga, jak również coraz bardziej uświadamiali siebie, że On nieustannie to życie w nas podtrzymuje i odnawia w spotkaniu w sakramentach świętych.

ANTYFONA NA WEJŚCIE

Racz mnie wybawić, Boże; Panie, pośpiesz mi z pomocą, Tyś wspomożycielem moim i wybawcą, nie zwlekaj, Panie.

PIERWSZE CZYTANIE Wj 16, 2-4. 12-15

«Słyszałem szemranie Izraelitów. Powiedz im tak: O zmierzchu będziecie jeść mięso, a rano nasycicie się chlebem. Poznacie wtedy, że Ja, Pan, jestem waszym Bogiem».

PSALM RESPONSORYJNY Ps 78 (77), 3 i 4bc. 23-24. 25 i 54

Pokarmem z nieba Pan swój lud obdarzył.

DRUGIE CZYTANIE Ef 4, 17. 20-24

trzeba porzucić dawnego człowieka, który ulega zepsuciu na skutek zwodniczych żądz, odnawiać się duchem w waszym myśleniu i przyoblec się w człowieka nowego, stworzonego na obraz Boga

AKLAMACJA PRZED EWANGELIĄ Mt 4, 4b

Alleluja. Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych.

EWANGELIA  J 6, 24-35 

MODLITWA NAD DARAMI

Miłosierny Boże, uświęć te dary, złożone jako znak ofiary duchowej, i spraw, abyśmy sami stali się wieczystym darem dla Ciebie. Przez Chrystusa, Pana naszego.

ANTYFONA NA KOMUNIĘ

Panie, dałeś nam chleb z nieba zdolny dać wszelką rozkosz i wszelki smak zaspokoić.

MODLITWA PO KOMUNII

Boże, nasz Ojcze, otaczaj nieustanną opieką wszystkich, których posilasz Twoim Sakramentem, † nie odmawiaj im swojej pomocy i uczyń godnymi wiecznego zbawienia.

ROZWAŻANIE

W pierwszym czytaniu spotykamy Izraelitów, którzy poprzez wyjście z Egiptu zostali obradowani nowym życiem w Bogu. Stali się Jego Ludem. Ich Panem stał się Bóg, a nie Faraon. Od dzisiaj od tego wydarzenia codziennie będą doświadczać Jego dobroci. Codziennie będzie ich karmił według ich potrzeb. Taką mentalnością żyją też Ci, którzy w dzisiejszej Ewangelii przychodzą do Jezusa. To ci co doświadczyli cudu rozmnożenia chleba. Ci, którzy chwilę temu byli głodni teraz sią syci. To ci co skupieni są na swoich potrzebach i w Jezusie widzą  możliwość znalezienia odpowiedzi na nie. Znają historię Izraela, wiedzą że i wtedy Bóg nakarmił swój lud. Myślą po bożemu, ale przyziemnie i docześnie. Myślą Biblijnie – ich Ojcowie jedli chleb z Nieba – tak jak oni chwilę temu jedli do sytości. Pragną znaku, który pokaże im i będzie dla nich dowodem, że Jezus jest od Boga. A Jezus kieruje ich wzrok głębiej. Odwraca ich uwagę od pełnych żołądków, od doczesności i dosłowności. Pokazuje im znak i jego znaczenie, zaprasza do zmiany myślenia. Zaprasza do metanoii, do rzeczywistego otwarcia się na Boży plan i Boży punkt widzenia przekraczający ich wyobrażenie i dotychczasowe postrzeganie spraw z Bogiem. Kieruje ich spojrzenie do ich serc i pyta już nie o potrzeby, ale o pragnienia, jednocześnie pokazując źródło przy, którym mogą je zaspokoić – On jest chlebem życia. Tak jak ich, tak i nas Jezus zaprasza do przemiany myślenia, do spojrzenia głębiej inaczej, bardziej duchowo i wewnętrznie niż docześnie i zewnętrznie. Pyta nas już nie o potrzeby, ale o pragnienia. Chce odpowiadać już nie na „zachcianki”, ale chce spotkać się z nami prawdziwie w najgłębszej przestrzeni naszego serca. Chce razem z nami dotknąć istoty naszego życia.

Pytania do refleksji:

Czego potrzebujesz? Czego chcesz?
Jakie pragnienia nosisz w sobie?
Czym różnią się twoje potrzeby od pragnień? Spróbuj opisać i nazwać obie rzeczywistości.
Do czego jest mi w życiu potrzebny Bóg, wiara, Kościół?
Jakiego znaku potrzebujesz od Boga? Jak rozumiesz znaki sakramentalne?
Jak przeżywasz sytuacje, w których tracisz poczucie obecności Boga, lub wątpisz w Jego obecność? Jakich znaków domagasz się wtedy? Jak wykorzystujesz pamięć o Jego dobroci i wiedzę na Jego temat aby w tym trudnym czasie wytrwać przy Nim?
Co dla Ciebie oznacza, że masz Życie wieczne, że Bóg obdarzył cię życiem i je podtrzymuje?

Modlitwa

Panie pragnienia Ludzkich serc ty zaspokajasz sam, przyjdź Chlebie Żywy Panie nasz.

s. Anna Kotyra CHR