Bunt techniki

Ojciec pojawił się punktualnie, szeleszcząc znacząco trzymaną w ręku karteczką. Wnikliwy obserwator miał okazję dojrzeć na niej trzy kolumny podzielone na zwrotki, ale zajęliśmy się raczej przygotowywaniem naszego "magicznego" kręgu z krzeseł postawionych w miejsce przesuniętych pod ściany stołów (miejsce akcji: odzyskany z tej racji, iż System Eliminacji Studentów Jest Aktywny, albert). Ponieważ pojawiły się trzy nowe osoby (witamy Magdę, Gosię i Magdę), nakazano nam zaznajamiać się, po czym nakazujący zniknął gdzieś w otchłaniach klauzury. Kiedy tak siedzieliśmy, uśmiechając się do siebie nieśmiało i uzupełniając nasz stan osobowy o spóźnionych zdało się, że w tle towarzyszy nam leciutki, jakże znajomy i sympatyczny szmer kserokopiarki.

Jeno się zdało, bo wredota odmówiła współpracy. A takie fajne kolędy były na kartce i tak sympatycznie opracowany hymn! Kolędowanie nas nie ominęło - na koniec pośpiewaliśmy bawiąc się w echo kantora. Hymn, niestety, zaczeka do przyszłego tygodnia. Chociaż może nie tak niestety - jest na co czekać.
 

Dziś oficjalnie rozpoczęliśmy przygotowania do następnej wiglii. Na pierwszy ogień poszło responsorium IV "Suscipe" oraz antyfona Invitatorium. Czasu jest niewiele, w zeszłym roku to była najkrócej przygotowywana wigilia, więc trzeba ją dopracować. Damy radę, kto jak nie my! Zwłaszcza, że w pomimo krótkiego przygotowania, calkiem nieźle nam ten śpiew poszedł. W każdym razie nie odnotowano skarg, że przeszkadzał w modlitwie, a to oznacza, że podstawowy poziom został osiągnięty, wspinamy się wyżej!